لباس زنان ژاپنی

من در این پست درباره لباس زنان ژاپنی توضیحاتی میدم

اولین نمونه‌های کیمونو به قرن هشتم میلادی برمی‌گردد که در آن زمان لباسی ساده و بدون تزئینات بود. با گذشت زمان، کیمونو تکامل یافت و به لباسی زیبا و پرنقش و نگار تبدیل شد که نمادی از فرهنگ و هنر ژاپنی گردید. در دوره ادو (۱۶۰۳-۱۸۶۸ میلادی)، کیمونوها بسیار پیچیده و زیبا شدند و طراحان لباس از الگوها و رنگ‌های متنوعی برای طراحی آن‌ها استفاده می‌کردند. کیمونوهای این دوره اغلب طرح‌های طبیعی مانند گل‌ها، پرندگان و موج‌های دریا داشتند که نشان‌دهنده ارتباط نزدیک مردم ژاپن با طبیعت بود.

کیمونو شناخته شده‌ترین لباس سنتی زنان ژاپن که در تور خارجی کشور سامورائی‌ها،‌ حتما با آن روبه‌رو خواهید شد. پوشیدن کیمونو هم به‌نوبه خود، هنری اصیل محسوب می‌شود که نیازمند مهارت و تمرین زیادی است. زنان ژاپنی از کودکی یاد می‌گیرند که چگونه کیمونو را به‌درستی بپوشند و آن را با لوازم جانبی مانند کفش‌های گتا و موهای آرایش‌شده تکمیل کنند.

این لباس آستین‌های بلند و گشاد دارد که تا زانوهای فرد و گاهی زمین می‌رسد. کیمونو را با یک کمربند پهن به نام اوبی به دور کمر می‌بندند. نحوه بستن این کمربند به مهارت خاصی نیاز داشته و معمولا این کار، توسط شخص دیگری غیر از پوشاننده لباس، انجام می‌گیرد. انواع مختلفی از کیمونو بسته به هر مناسبت پوشیده می‌شود. کیمونوهای روزمره، بسیار ساده‌تر از کیمونوهای رسمی هستند.

ژاپنی‌ها به فصل هم برای انتخاب رنگ و جنس پارچه کیمونو هم توجه ویژه‌ای دارند. زنان ژاپنی در تابستان، کیمونوی غیررسمی، سبک‌تر و راحت‌تری به نام «یوکاتا» می‌پوشند. لباسی که گاهی توسط کودکان و نوجوانان در جشنواره‌ها، نمایش‌های آتش‌بازی و دیگر مناسبت‌های خاص پوشیده می‌شود. کیمونو را از پارچه‌های نازک مانند ابریشم یا پنبه می‌دوزند و معمولا با طرح‌های سنتی مانند گل‌ها، پرندگان و موجودات اساطیری آن را می‌آرایند. هرچه روی پارچه بیشتر کار شده باشد، قیمت و زیبایی آن بیشتر خواهد شد. رنگ کمربند را هماهنگ با رنگ لباس سنتی ژاپنی انتخاب می‌کنند. در لباس‌های رسمی زنانه کمربند یا اوبی، حدود ۱۰ اینچ عرض دارد و به زیبایی تزئین شده است.