ساحل زندانی

ساحل آرام بگیر

ز پا این بند خ*ونین بر کنم نیست , امید آنکه جان خسته ام را , به آن نادیده ساحل افکنم نیست

که هر کس دل به دریا زد رهایی یافت … مرا آن دل که بر دریا زنم , نیست !

وجودم بسته در زنجیر خ*ونین تعلق هاست ! خروش موج , با من می کند نجوا , که : هر کس دل به دریا زد رهایی یافت !

چراغ ساحل آسودگی ها در افق پیداست ! درین ساحل که من افتاده ام خاموش . غمم دریا , دلم تنهاست .