از جنس غم..

از جنس غم...

- ازت متنفرم. جمله جدیدی نبود ، هرروز و هرزمان در افکارش و رفتارشان تکرار میشد و او تک تک واژه ها را به خوبی میشناخت و لمس کرده بود. اما اینبار جمله را خود زمزمه کرده بود!..

تنفر از چه؟ از همان صورت بی حس دوران نوجوانی یا ارزوهای بر خاک رفته دوران کودکی؟ تنفر از اخلاق بی ثبات و پر تلاطم یا افکار کشنده روح اش؟...

نمیدانست چه چیز انقدر او را از خود دور کرده و به مرداب غم اسیر کرده اما دلش میخواست روزی نفس بکشد و خود را نجات دهد از لجنزار درونش ، لجنزاری که بوی تازگی نمیداد، بوی گذشته را میداد، بوی خاطراتَش، بوی نفس های قطع شده اش...

.....؟.