دخمه مردگان پاریس!

میلیون ها انسان روزانه در حال قدم زدن در خیابان های پاریس هستند بدون اینکه اطلاع داشته باشند میلیون ها انسان مُرده زیر پایشان هستند. در پاریس خیلی وقت پیش تعداد مردگان زیاد شد در حدی که دیگر در قبرستان ها جا نبود،مردم به دنبال جایی بودند که در ان مردگان را دفن کنند و بتوانند از انها نگه داری کنند.و ان قبرستان یا همان دخمه چند متر و چند طبقه زیر زمین هستند در جایی به اسم دخمه مردگان.

دخمه یکجور قبرستان هست اما فرقش با قبرستان های عادی این است که در زیر زمین است نه یک طبقه،دوطبقه بلکه پنج طبقه!دخمه ها تونل های مارپیجی هستند که زیر پوست شهر به این طرف و ان طرف کشیده میشوند.و یک جایی هست که استخوان مُرده هارا درونش نگه داری میکنند.

اما دخمه ها دقیقا قبلا چه جور جایی بودن و چرا به وجود امدن؟دخمه ها از اول به عنوان قبرستان مورد استفاده نمیگرفتنند قبل از تبدیل تونل ها به استخوان گاه،دخمه یک معدن سنگ بوده است که موقع گسترش شهر وجود داشته.(استخوان گاه جایی هست که استخوان مُرده هارا در ان نگه میدارند جنازه ها از داخل دخمه ها به انجا منتقل میشوند)

امروزه داخل دخمه ها بیش از شش میلیون جنازه وجود دارد!یعنی تقریبا سه برابر جمعیت زنده پاریس!!!یعنی بیش از دویست و بیست میلیون جنازه در ان مکان وجود دارد.

دلیل اصلی به وجود اومدن دخمه ها:در قرن هجدهم پاریس دچار مشکلی شد. تعداد مرده ها بیشتر از زنده ها بود و دیگر جایی برای نگهداری مرده ها نداشتن.قبرستان ها گاهی اوقات واقعا پر از جنازه میشد و باید راه حلی پیدا میشد؛بنابر این صحبت دخمه ها پیش اومد.

دو سال تمام طول کشید تا جنازه مُرده هارا جابه جا کنند!تصور کنید مانند این است که حرکت شبانه دسته جمعی واگن هایی که پر از جنازه هستند،با سرو صدا از خیابان ها رد میشدند تا شش جنازه رو از ارامگاهشون به تونل هایی زیر پاریس ببرند.

معرفی کتاب مربوط:یک کتاب به اسم دخمه مردگان وجود دارد که داستان خیالی که در اینجا اتفاق افتاده در خود جای داده،اگر علاقه به اینجور کتاب ها دارید این کتاب رو پیشنهاد میدم(دیگه ببینید این کتاب چیکار کرده که دارم در مورد مکانش مطلب مینویسم)

معرفی کتاب مربوط:یک کتاب به اسم دخمه مردگان وجود دارد که داستان خیالی که در اینجا اتفاق افتاده در خود جای داده،اگر علاقه به اینجور کتاب ها دارید این کتاب رو پیشنهاد میدم(دیگه ببینید این کتاب چیکار کرده که دارم در مورد مکانش مطلب مینویسم)نویسنده:ویکتوریا شواب