و او در اعمآق وجودش غرق شد....!

او هرچه تلاش کرد نتوانست زندگی اش را تغییر دهد... تنها به این دنیا آمده بود و تنها بدون حتی مورچه ای گذر عمر کرد... هرروز با حسرت به بقیه نگاه میکرد و افسوس میخورد که تنهاست و پر از حرف هایی که دوست داشت بزند ولی کسی نبود......

او با صدای بلند میان میلیارد ها ادم گریه کرد ولی کسی صدای اورا نشنید... کسی اورا هرگز ندید... او حتی دچار نفرین هم نشده بود..... یکبار به خواستش به دنیا امد ولی هزار بار خواست برود اما نشد.....

او میخواست دوستی داشته باشد که حداقل صدای اورا بشنود ولی کسی حاضر نبود......‌ او میان هزاران نفر دوستانی انتخاب کرد ولی انها تباهی بیش نبودند.... اسم او را حسود گزاشتند چون همیشه بخاطر نداشتن کسی گریه میکرد.... آری شاید هم حسود بود.....

او بچگی نکرد.... پارک نرفت..تفریح نکرد...بازیگوشی نکرد‌...حرف نزد...دوستی پیدا نکرد...دیده نشد...به رویاهاش نرسید...کسی اورا ندید...اسمی نداشت...امیدی نداشت..نگذاشتند روح آن زنده بماند چون او دختر بود:))))

او خواست برود ولی نتوانست.... از درونگرایی به برونگرا تبدیل شد ولی چیزهای بدتری تجربه کرد.... او فقط یک‌بار به دنیا میومد.... فقط یک‌بار.... نگذاشتند خوب زندگی کند.... نگذاشتند به دلخواه خودش نفس بکشد.... آیا او یک انسان نبود؟.... نمیخواست خواسته هایش را انجام دهد؟... فقط فکر خودتان مهم بود؟... پس او چی؟...

او همه رویاهایش را کشت...... او یک رویای زنده دارد اونم مرگ است..... او خودش را غرق کرد تا از اینجا رها شود.... آیا او فراموش شد؟... خیر.کسی او را نمیشناخت تا فراموشش کند...... او با آرامش کاملا خودش را تمام کرد ولی... بعد اینجا چه بلایی سرش خواهد آمد؟...