آشپز که دو تا شد، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک

ضرب المثل آشپز که دو تا شد، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک که در کتاب فارسی کلاس سوم ابتدایی هم به آن اشاره شده، به این معناست که نظم و هماهنگی و وجود یک مدیر برای موفقیت در کار الزامی است

ضرب المثل، عبارتی است که در عین سادگی مفهوم مهمی را انتقال می‌دهد. معمولا به صورت مصراع یا جمله‌ی کوتاهی بیان شده و اضافه‌گویی ندارد. در ادبیات فارسی هم ضرب المثل‌های فراوانی آورده شده که سرشار از مفاهیم آموزنده و عبرت‌آموز است. ضرب المثل آشپز که دو تا شد یکی از پرکاربردترین و محبوب‌ترین نمونه‌های این عبارات بوده که در کتاب فارسی کلاس سوم ابتدایی هم به آن اشاره شده‌ است

در سرزمینی بزرگ، حاکمی زندگی می‌کرد. روزی فرزندش بیمار شد. حاکم دستور داد برای او غذای مخصوص بپزند تا زودتر خوب شود. دو آشپز ماهر، مامور این کار شدند. آن دو، پخت‌وپز را شروع کردند و تصمیم گرفتند یک آش خوشمزه بپزند. اما هنگام آشپزی یک‌سره با هم بگو مگو می‌کردند. آن دو در کار هم دخالت می‌کردند و به حرف هم‌دیگر گوش نمی‌دادند. آش که آماده شد، آن را برای فرزند حاکم بردند. فرزند حاکم تا آن را چشید، صورتش را در هم کشید و آش را کنار گذاشت. حاکم از این اتفاق به شدت عصبانی شد؛ اما حکیم دانایی که طبیب فرزند حاکم بود، لبخندی زد و گفت : «آشپز که دو تا شد، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک»

ضرب المثل آشپز که دو تا شد، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک معانی مختلفی داشته که همه‌ی آن‌ها یک مفهوم را انتقال می‌دهند در نگاه اول این ضرب المثل به این معناست که در هنگام آشپزی، زمانی که بیش از یک آشپز تصمیم به پخت غذایی بگیرند، پخت آن غذا نتیجه‌ی خوبی نخواهد داشت و هدر می‌رود. زمانی که برای انجام یک کار، دو رئیس، مسئولیت انجام آن را بر عهده بگیرند، نتیجه‌ی آن کار شکست و عدم موفقیت خواهدبود. این برداشت از این مثل می‌تواند با “حکایت دو پادشاه در یک اقلیم” که از “ضرب المثل ده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند” نیز هم معنی باشد. کاری که با مدیریت چند فرد بی‌تجربه و ناتوان انجام شود، نتیجه‌ی موفقیت‌آمیزی ندارد و شکست می‌خورد. دخالت در کار یک‌دیگر باعث خراب شدن نتیجه‌ی کار می‌شود. انجام کار گروهی زمانی با موفقیت همراه است که تنها «یک فرد» متخصص و توانمند مدیریت آن را بر عهده گیرد

ضرب المثل محبوب آشپز که دو تا شد، آش یا شور می‌شود یا بی‌نمک، اشاره به این موضوع داشته که برای انجام کاری به صورت گروهی، باید یک فرد را برای مدیریت گروه انتخاب کرد. فردی با تجربه که توان مدیریت افراد دیگر را دارد؛ چراکه دخالت چند فرد در انجام یک کار بدون رعایت اصول و مقررات آن و دخالت در وظیفه و مسئولیت‌های یک‌دیگر، تنها باعث هرج و مرج و شکست در آن کار می‌شود