آن روز...

آن روز...

آن روز از دختران محله شنیده بودم که پسری تازه به محله ما امده و گویا بسیار خوشتیپ است. دختران میگفتند انقدر زیباست که نمیتوانی حتی چشمت را از او برداری. به این جملات توجهی نکردم... با خود گفتم عمرا کسی به این زیبایی به محله ما بیاید...

یک روز یه طبق عادت همیشگی جزوه شیمی ام را میخواندم,ناگهان نمیدانم که چه شد سر از جزوه برداشتم و با دو تا چشم قهوه ای_ سیاه مواجه شدم. همانجا دل باختم... دل باخه کسی که او را باور نداشتم. پس از آن روز هر شب و هر روز ارزو میکردم که او را ببینم, پس از آن روز تقریبا هر روز ان را می دیدم و هر روز دل باخته تر میشدم..

از آن روز او بزرگ ترین راز در قلبم شد. از آن روز به بعد همه چیز خوب پیش میرفت,تا روزی که مادرم به من گفت به محله جدیدی اسباب کشی میکنیم. آن روز انگار که دنیا بر سر من خراب شد... طولی نکشید که مادرم یک وانت اجاره کرد تا اسباب خود را بار بزند.آن روز هنگامی که کارگر اسباب خانه را بار میزد برای آخرین بار به چشمان زیبایش نگریستم و برای هزارمین بار قلبم لرزید. از آن روز به بعد من همان آدم قبلی نشدم...

پایان...

پایان...