هیچ چیز جهان جای خودش نیست２

هرصبح که از خواب بیدار می شوم روبروی آینه زنی را می بینم که نیمی از خودش را لای کتاب ریخته با خود به خیابان می برد ، به پارک می برد ، به مدرسه می برد ، آرام روی میز می ریزد ، هر تکه را چند بار نگاه می کند تا در جای خودش بگذارد .

اما انگار هیچ چیز جهان در جای خودش نیست . مثلاً همین تکه از جنگل که قرار بود رمانی عاشقانه باشد شاید روزی سیگاری شود روی لب های مردی بنشیند که در آنسوی مرزها خاطرات جنگ جهانی دوم را از شانه های تفنگش فوت میکند..

همین کتاب الفبا به چه دردی می خورد..وقتی قرار است دوست داشتنت را به زبان نیاورم . الفبا به چه دردی می خورد وقتی قرار است خاطرات غمگینی را به حافظه ی بشر تحمیل کند .

پارت بعد اگه لایکا بیشتر ۵۰ تا بود ، نوشته ی خودمو میذارم