ستاره ★

ای ستاره! ★ تنها در کرانه ی آسمانِ تاریکِ شب؛ می سوزی تا با روشنایی بارانت؛ قلبِ کوچکی را شاد کنی اما کسی به تو توجهی نکرد. می گویند ماه، روشنیِ سپیدِ آسمان تاریکِ شب ست ★

دیدگان ماه را دیدند؛ ستاره را نگاهی نکردند ★ ستاره! شاید بگویی می سوزم؛ اما من می گویم، تو نمی سوزی ستاره! بلکه می درخشی ★

درخشش تو، ای درخشندگی آسمان ★ ای ستاره ★ زیباتر از ماهی ست که روشنایی اش را از خورشید درخشان ِ سوزان تقلید می کند★

★ ستاره! ★ همگان خورشید را درخشندگیِ زندگی می نامند اما ستاره! من تو را امیدِ قلب ها می دانم★

★ ستاره! ★ ستاره، قطره‌ای بخشنده و بی منت از دریای نور ★ که از کهکشان‌ها می‌بارد به زمین ★