دلنوشته p2

هیچی دیگه ساعت 4 و نیم صبح از بی‌خوابی دارم حرفای دلم رو مینویسم :)

به احمقانه ترین شکل ممکن دلتنگ کسی هستم که هیچ خیابانی را با او قدم نزده ام اما او در تمام خاطرات من راه میرود !

بعضی از آهنگا ترسناکن انگار یکی کلِ زندگیت کنارت بوده و از اتفاقای زندگیت یه شعر نوشته ولی تو هیچوقت ندیدیش.

می‌پرسی روزهایم چگونه می‌گذرد؟ در تصور خاطراتی که هرگز نساختیم.

حافظه‌ی خوبی ندارم ‌ اما هرچیزی که به تو ربط داشته باشد را در ذهنم دارم .

نیازی به موسیقی نیست؛ تو فقط کنارم باش من با تو زیر نور ستاره ها در نیمه شب خواهم رقصید، کلمات بین ما موسیقی خواهند شد و نگاهمان دوخته شده به هم، من در آن شب خوشحال خواهم بود که می‌توانم با ماه برقصم...

یه عالمه آدم تو گالریمه که دیگه نمیشناسم..