وقت شعر

نمی دانم چه می خواهم بگویم زبانم در دهانِ باز بسته ست درِ تنگ قفس باز است و افسوس که بال مرغ آوازم شکسته ست “هوشنگ ابتهاج”

هر که نامخت از گذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار “رودکی”

آیین برادری و شرط یاری آن نیست که عیب من هنر پنداری آنست که گر خلاف شایسته روم از غایت دوستیم دشمن داری “اشعار سعدی“

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا فراغت از تو میسر نمی شود ما را تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش بیان کند که چه بودست ناشکیبا را بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را "سعدی"

روا بود همه خوبان آفرینش را که پیش صاحب ما دست برکمر گیرند قمر مقابله با روی او نیارد کرد وگر کند همه کس عیب بر قمر گیرند "سعدی"