موجودات افسانه ای ایران باستان

اولیش ی موجود به اسم «آل» عه میگن آل ها قلب و شش زن باردار(یا در حال زایمان یا زایمان کرده) رو میدزدن و باعث مرگ اون میشن، و یا به جنین آسیب میزنن و باعث سقط اون میشن. اونا نوزاد چهل روزه رو میدزدن و اونو با بچه خودشون(بچه جن) تعویض میکنن( آلها هم مرد هستن هم زن) آل ها بعد از بریدن جگر زن حامله اون رو تو اب جوی میشورن و میخورن، ولی وقتی که میخورنش زن حامله میمیره. میگن آل ها از جمله « چه کار میکنی؟ این جیگر را از هرکجا برداشتی بزار سر جاش پتیاله» میترسن و فرار میکنن، و چاقوی ابیشونو جا میزارن. این چاقو هیچوقت تیزی شو از دست نمیده.

هدیوش وقتی که بارون بارید، زمین به هفت قسمت تقسیم شد و ادما نمیتونستن از ناحیه ای به ناحیه دیگه برن.فقط ی راه وجود داشت اونم این بود که سوار ی گاو اسمانی به نام هدیوش بشن. هدیوش ی گاو خیلی قدیمی تو افسانه های زرتشتیه. اون به مردم کمک میکرد که از اب رد بشن. هدیوش با اینکه اندازه بزرگی داره غذای خیلی کمی نیاز داره همچنین با اینکه بی خطر به نظر میرسه، اگه کسی یا چیزی تهدیدش کنه میتونه بهش حمله کنه و فقط قدرتمند ترین اژدها میتونه باهاش مبارزه کنه

مرغ آمین تو باور مردم ایران، مرغ آمین اسم ی فرشته هست که همیشه در حال پروازه و مدام آمین میگه. طبق باور مردم ،اگه هنگامی که دعا یا نفرین میکنیم مرغ آمین در حال پرواز باشه دعا یا نفرینمون مستجاب میشه.(آمین اسم ی ستارست که هنگام طلوعش دعا براورده میشه)

مادر دریا مادر دریا بین صیاد های مروارید خیلی معروف بوده. صیاد ها میگن زیر اب ی مادر دیدن که بچه شیرخواره رو در اغوش گرفته ، این زن از صیاد ها میمیخوادوان برای بچش ی گهواره درست کنن و در عوض اون بهشون مروارید های درشت میده.بعضی ها هم میگن وقتی که در حال صید مروارید بودن ی زن رو میبینن که داره گهواره بچش رو تکون میده و از میخواد پیش اون و بچش بمونه. و وقتی صیاد بهش میگه که نفسی برای موندن نداره براش از نفس خودش ی حباب میسازه تا توش نفس بکشه. و بعد چندتا زن که تو دستش سبد های مخصوص تولد بچه زن دریایی رو دارن میان. تو همین حین وقتی توی عرشه نگران صیاد میشن و طنابی که به پای صیاد متصل بود رو میکشن و صیاد بیهوش رو روی کشتی میارن. صیاد وقتی به هوش میاد ماجرارو تعریف میکنه. اونا معتقدن اگه مادر دریا با صیادی حرف بزنه برکت به زندگی صیاد میاد.

یان مردمی که توی کوه های منطقه هزارمسجد خراسان رضوی زندگی میکردن میگن یان ی پیرمرد افسانه ایه که از ریش و موهای خودش مه تولید میکرده. اونا میگن این پیرمرد هرجا که میرفته اونجارو مه غلیظی میگرفته و کوهستان به وجود میومده.بعضیا هم باور دارن او ی پیرمرد سپید مو بوده که زیر درخت بالای ی صخره مینشسته و چوبک(چوپق) میکشیده و مه از بوی دود چوبک بوده.