شروع دوباره پارت ۲۴

لوکا:P24 دکتر چی میخوایی بگی؟حرف آخر و اول بزن. دکتر:ببین من نمیتونم حاملِ یه خبر بد باشم ولی چون اصرار داری بهت میگم. بر اثر اون ضربه و ضبرات متداول بعدش تو قسمتی از سرت خون جمع و لَخته شده و تو این ۴ روز که این جا  بودی و فکر میکردی من از خونریزی سرت خبر نداشتم وضعش بدتر شده و تبدیل به توم.ور مغزی شده . این یه سر.طا.نه که خیلی سخت درمان میشه . نیاز به توضیح بیشتر هست؟ لوکا:ولی،من،به نام.زدم چی بگم؟ بگم دارم میمیریم یا یه سر.طا.ن بدون درمان دارم؟چی بگم؟

(لوکا) دستام و روی صورتم گذاشتم و مدام خودمو سرزنش میکردم دکتر فقط میگفت: دکتر:این تقصیر تو نیست یه اتفاق بود ولی تو نباید به خودت استرس بدی برای سلامتی خودت میگم و اینکه چه طوری میخوایی به نا.مزدت بگی؟ لوکا:نه بهش نمیگم تا آخر عمرم بهش نمیگم دکتر:اگه نمیتونی من خودم بهش بگم. لوکا:به هیچ وجه نباید بفهمه اون دیوونه میشه دکتر:ولی اگه از کس دیگه ای بشنوه نمی بخشتت لوکا:کسی قرار نیست بفهمه این واسه من یه راز میشه دکتر:از این کارت مطمئنی؟ لوکا:بله مطمئنم

(آدرین) اصلا دوست ندارم ببینمش کم کم دارم حس میکنم که ازش بدم میاد چه طور میتونه این قدر حریص باشه ولی تعجبی ام نداره که از مرینت خبری نیست حتما پدرم پسش زده خجالت کشیده روش نمیشه منو ببینه خوشحالم که پدرم چشمامو باز کرد واقعا ازش ممنونم

(مرینت) امروز دارم از بیمارستان مرخص میشم واقعا دلم واسه مامان تنگ شده با اینکه لوکا به مامان گفته که رفتم مارسی ولی همش میترسیدم یکی بهش خبر بده نمیدونم چرا لوکا از دیروز تو حال خودش نیست حس میکنم اتفاقی افتاه و نمیخواد من بفهمم داشتم فکر میکردم که صدای قدم های یه نفر و حس کردم وقتی برگشتم کاملا جا خوردم کسی که تو اتاق بود گابریل بود با صدای گرفته گفت: گابریل:سلام خانوم دوپن چنگ

(مرینت) داشت آروم بهم نزدیک میشد و یچیزی هم دستش بود وقتی دستش  و نشون داد مطمئن شدم برای اینکه بکشتم اومده خیلی ترسیده بودم،هر یه قدم که نزدیک میشد یه قدم میرفتم عقب . با سرعت خودشو بهم رسوند و بازومو محکم گرفت و داشت با خودش میکشید که لوکا اومد تو اتاق و نفس از شدت عصبانیت حبس شد گابریل بازومو ول کرد . لوکا اونقدی عصبی بود که معلوم بود که میخواد......‌