چوب ها...

چوب ها بسیار شبیه انسان ها هستند.برای شناخت آنها،باید میانشان زندگی کنی و گاه میان آن ها پرسه بزنی.پیمودن راه های مشخص باعث صمیمیت با آنها نمی‌شود.برای دوستی با آنها،بارها و بارها و در ساعت های مختلف،با احترام آنها را کندوکاو و مشاهده کنیم.

در صبحگاه،ظهر و شب و در همه ی فصل ها،بهار،تابستان،پاییز و زمستان.در غیر این صورت،آنها را واقعا نمی‌شناسیم و اگر بخواهیم خلاف آن وانمود کنیم،به طور حتم خواهند فهمید.آنها برای حفظ فاصله با بیگانگان روش های خود را دارند و درهای قلبشان را به روی بازدید کننده های گاه به گاه می‌بندند. جز عشق محض اگر انگیزه دیگری برای کندوکاو در چوب ها داشته باشیم، آنها به سرعت می‌فهمند و راز های شیرین و کهن خود را از ما پنهان می‌کنند.

اما اگر بدانند به سوی آنها می‌رویم زیرا عاشقشان هستیم،گنجینه هایی از عشق و روشنایی به ما ارزانی می دارندکه هرگز در هیچ دکانی یافت نمی شود. چوب ها وقتی شروع به بخشیدن می‌کنند، بی مضایقه می بخشند و هیچ چیز را از ستایشگران راستین خود دریغ نمی کنند.باید با روحی مشاهده گر و با تواضع،عشق و صبر به سوی آنها برویم.(بقیه اش خیلی راجب آدما نیست) باید بیاموزیم در طبیعت وحشی و در فواصل سکوت های آنجا که زیبایی زهرآگین و دوست داشتنی در کمین است و در میان غروب و درخشش ستارگان، چه اصوات موسیقایی غریبی در میان توده های درختان پیر و نوک تیز کاج و درختان صنوبر می‌پیچد!چه لذت ظریفی از خزه ها و سرخس ها می تراود و در گوشه های آفتابی و گوشه های مرطوب و نمناک!

چه اسطوره ها و افسانه ها و رویاهایی در آن نهفته است و آن گاه قلب جاودانه ی چوب ها برای ما خواهد تپید،نیروی حیات لطیف آنها در رگ هایمان جاری خواهد شد و مارا برای همیشه از آن خود خواهد کرد.از آن پس،هرجا برویم و هر قدر سرگردان باشیم،در نهایت،روزی به آغوش جنگل باز خواهیم گشت،آنجا که پیش از هرجای دیگر بدان تعلق داریم.

خوب تموم شد.ناظر منتشر کن،واقعا دستم درد گرفت،شماهم لایک کنید،ممنون

خداحافظ تا پست بعدی