بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۹

کم کم با بهتر شدن حال دختربچه و مرخص شدنش از بیمارستان مرد با خوشحالی از سالم و سرزنده دیدن دخترش با او به خانه برگشت. دیگر شب ها به انجام کار طلبکارانش می پرداخت و روزها به کارآگاه چوب بری می رفت و تا شب به پیش دختربچه می ماند. پس از گذشت روزها همین روال تکرار می شد و وضعش نسبت به قبل بهتر شده بود. در روزی که روز تولد دخترش بود برای اولین بار توانسته بود آرزوی او را برآورده کند و کیک تولدی که می خواست را برای او بخرد و با آن به خانه برود. واکنش دختربچه همانی بود که انتظار داشت؛ سرشار از خوشحالی و ذوق و شادی. هنگام آرزو کردن و فوت کردن شمع دختربچه درحالی که عروسک خرسی خود را بغل گرفته بود دستانش به یکدیگر کره زد و چشمانش را بست. با صدای بلندی شروع به گفتن آرزویش کرد.

_آرزو میکنم که بابایی همیشه پیشم بمونه. مرد با شنیدن آرزوی او خنده ای کرد و گفت:_دخترم اینجوری که نمیشه آرزو کرد، باید توی قلبت بگی که برآورده بشه، نباید بر زبان بیاریش. دختربچه خنده شیرینی کرد و چشمانش را بست و دوباره آرزو کرد؛اما این بار از ته دل خود، سپس شمع ها را فوت کرد. مرد با خوشحالی برای او دست زد و تولدش را تبریک گفت. این روزی بود که لیلی ۶ ساله می شد. از اینکه جلوی چشمانش دختر کوچکش داشت بزرگ تر می شد او را خوشحال می کرد.

پس از قاچ کردن کیک مرد تکه ای درون دهان دختربچه گذاشت. دختربچه هم برای اینکه به کار او جواب بدهد؛ تکه ای بزرگ از کیک با دست خود برداشت و در دهان مرد گذاشت. ولی به علت بزرگ بودن تکه کیک، کمی صورت مرد کثیف شد. مرد با خنده از این کار دختربچه انگشتش توی خامه کیک زد و به گونه دختربچه زد. دختربچه خنده شیرینی کرد و او را در آغ.و.ش گرفت. برای مرد دیدن این خنده های دخترش از عسل هم شیرین تر بود لبخندی زد و او را از ته دل به آغ.و.ش کشید سپس سر دختربچه را بو.س.ید. _خیلی دوستت دارم بابایی، تو بهترین بابای دنیایی. با این حرف دختربچه حسابی شوکه شد ولی سپس لبخندی روی لبش نشست. چرا که همیشه دوست داشت این را از زبان دخترش بشنود و از دیدگاه او مطمئن شود که واقعا پدر لایق و خوبی برای اوست.

دوباره دختر بعد چند ثانیه سوال دیگرش بیان کرد. _هیچوقت ترکم نمیکنی بابایی مگه نه؟. مرد موهای طلایی دختربچه را نوازش کرد و جواب داد. _معلومه که نه، بابایی همیشه پیش پرنسس کوچولوش میمونه. _قول؟ چون نمیخوام عین مامان تو هم منو ترک کنی. ناخودآگاه با این حرف دختربچه بغض گلویش را گرفت اما سعی در کنترل آن داشت چرا که نمی خواست جلوی دخترش اشک بریزد، گفت:_قول. سپس خود را از آغ.و.ش دختر جدا کرد و به آشپزخانه رفت تا صورتش را بشوید. اما دوایی برای فراموش کردن غم های گذشته اش نبود. چرا که هربار به یادشان می افتاد و داغ دلش را تازه می کردند. در چنین روزی آرزو می کرد که همسرش می بود و تولد دخترشان را با یکدیگر جشن می گرفتند.

با گذشت زمان بیشتر از قبل چهره همسرش در یادش پاک می شد و کمتر چیزی از او در یادش باقی می ماند. این بخش آزار دهنده روزگار بود، فراموش کردن یاد و چهره عزیزی که عمیقانه دوستش داشت. با چهره ای که دیگر نمی توانست غم را پنهان کند، به حلقه طلایی ای که در دست چپش بود چشم دوخت. همان جور ک در افکار خاکستری اش غرق شده بود با شنیدن صدای پیامک تلفن همراهش توجهش به او جمع شد. پس از آنکه تلفن همراه را از جیبش در آورد و شروع به خواندن پیامک کرد، متوجه شد که امشب ماموریت مهم تری به او سپرده اند. زمان آن رسیده بود که فردی که چندین روز تعقیب می کند با به ق.ت.ل برساند. در انجام این عمل مرّدد بود اما چاره ای نداشت. به همسرش قول داده بود تا آخرین قطره خ.و.ن.ش از دخترش محافظت کند.

با فرا رسیدن شب و کشیده شدن سیاهی بر شهر وسایل خود را قبل از رفتن کنار گذاشته بود. یک جفت دستکش، ماسک، کلاه، یک سویشرت به تاریکی شب و آلت ق.ت.ا.له اش. پس از جور کردن وسایل نگاهی به دختربچه انداخت که غرق در دنیای خوبِ کودکانه خود درحال بازی با عروسک خرسی اش است. با لبخند به او چشم دوخت و کنجکاو پرسید._با آقای باب چه بازی ای میکنی لیلی؟. دختربچه با لبخند بزرگی دندان های موشی اش را نشان داد و با لحن کودکانه و خجالت زده ای جواب داد. _هیچی فقط داریم باهم آدم بده و آدم خوبه بازی می کنیم. مرد با بالا بردن ابروهایش برای نشان دادن متعجب شدنش با لحنی که گویای متعجب شدنش باشد گفت:_اونوقت کی آدم بده و کی آدم خوبه هست؟.