بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۳

همان جا مرد جوان از او می خواهد که به قصرش برگردد و دیگر نزد او نیاید تا آن افراد او را پیدا نکنند ولی شاهزاده خانوم مخالفت می کند و او را تنها نمی گذارد و مرد جوان پس از خوب شدنش با او به جای دوردستی می روند و درون کلبه ای کوچک دور از آدمای بد زندگی خودشون می سازند و صاحب یک دختر کوچک موبور زیبا به نام 《لیلی》می شوند.》 دخترک که کل ماجرا را تا اینجا گوش داده بود با ذوق می گوید. _اسم دخترشونم مثل اسم منه. مرد با لبخندی گرم با او نگاهی می اندازد. _آره، ولی هنوز تموم نشده هنوز ادامه ماجرا مونده ولی دیگه وقت خوابه. دخترک با نگاه مظلومانه اش که به چشمان بچه گربه ها مانند بود به او نگاه کرد. _میشه بقیه اش رو بگی بابایی؟. _ولی مطمئنی میخوای بشنوی؟ چون یک مقدار ناراحت کننده هست. _آره. _خیلی خب باشه؛ پس خوب گوش کن.

دخترک سرش را بر روی شانه او قرار داد و با چشمانش منتظر شنیدن ادامه قصه بود.《اون ها تا قبل از آن خوشبخت و خوشحال بودند که متاسفانه روزی دوباره سر و کله اون سه نفر پیدا شد و شاهزاده خانوم فوری با ترس دختر کوچکش را به مرد جوان داد تا با او فرار کند و به جایی بروند که پیدایشان نکنند و به خوبی دختر کوچک را بزرگ کند ولی مرد جوان مخالف این حرف های شاهزاده خانوم بود و دلش نمی خواست که او را از دست دهد و دست شاهزاده خانوم را گرفت تا سه تایی فرار کنند ولی ناگهان در خانه شکسته شد و آن سه نفر مانند گرگ هایی گرسنه داخل شدند و یکی از آنان با شمشیر به سمت مرد جوان ح.م.له ور شد ولی شاهزاده خانوم خود را سپر او کرد تا آسیبی نبیند و شمشیر در ش.ک.م او فرو رفت مرد جوان ترسیده و ناراحت از روی اجبار درحالی که دختر کوچکش در آغوش گرفته بود به سمت پنجره دوید و پس از بیرون پریدن با سرعت هرچه تمام پا به فرار گذاشت و از آنجا دور شد تا دختر کوچکش را از دست آنان نجات دهد.》 _و پایان.

پس از نشنیدن صدای دخترش سرش را به سمت او چرخاند و دید که همان گونه نشسته به خواب رفته است. با احتیاط او را بر روی تخت قرار داد و پس از کشیدن ملحفه بر روی او، سرش را بوسید و موهای دخترک را نوازش کرد و به آرامی از اتاق خارج شد. جسم خسته اش را در سالن بر روی کاناپه انداخت و بلافاصله چشمان خسته اش بست تا کمی قبل از شروع شیفت دیگرش نفسی تازه کند. با دستش به دنبال کنترل تلویزیون بر روی میز می گشت و بعد از کمی حرکت دادن دستش به سمت چپ و راست کنترل را یافت و پس از برداشتن او با فشار دادن دکمه قرمز رنگ تلویزیون را روشن کرد. کانال های تلویزیون را با بی رمقی و بی حوصلگی رد می کرد و پس از رسیدن به کانال خبری کنترل را بغل دست خود قرار داد و مشغول تماشای زنی شد که درون تلویزیون درحال صحبت کردن بود.

پس از چند دقیقه در حین تماشا کردن تلویزیون به خواب رفت و نزدیک های صبح بود که با صدای آلارم تلفنش با وحشت ازخواب پرید و آن را قطع کرد. خستگی هنوز بدنش را رها نکرده بود با آنکه توانسته بود کمی بخوابد. پس از گرفتن دسته مبل به سختی خود را نشاند و دستی به چشمان خواب آلود و خسته اش کشید تا کمی حالش جا بیاید. پس از دیدن تلویزیون روشن متوجه شد که تمام وقتی که خواب بوده تلویزیون روشن بوده. پوفی کشید و پس از برداشتن کنترل، تلویزیون را خاموش کرد و از جای خود بلند شد. صبحانه ای فوری درست کرد و میل کرد و مقداری را برای دختربچه کنار گذاشت. پس از آن دوباره کلاه بیسبال و کاپشن رنگ رفته اش را پوشید و از خانه برای رفتن به محل کار خارج شد.

چون روز تعطیلی بود خیالش از این راحت بود که دخترکش خانه می ماند، اما برای احتیاط و اطمینان بیشتر از خوب بودن حال او از همسایه بغلی اش که زنی متاهل با چند کودک بود درخواست کرد که حواسش به خانه اش باشد. پیاده به سمت ایستگاه اتوبوس را افتاد و پس از رسیدن به دلیل نبود صندلی خالی مجبوری ایستاد.

پس از فرا رسیدن اتوبوس به صف و ترتیب سوار شد و بر روی صندلی ای تنها کنار پنجره نشست و سرش را به شیشه تکیه داد و به بیرون خیره شد و با ور رفتن با حلقه اش که حتی پس از م.ر.گ همسرش در دستش نگه داشته بود؛ در افکارش غرق شد. در افکارش چیزهای خوبی نبود و فقط قرض و بدهکاری و مشکلات مالی و بزرگ کردن فرزندش بود. البته بیشتر انگیزه دهنده او برای زندگی اش و کارهای ناتمامی بودند که او را وادار به ماندن در این سرای فانی بی رحم می کردند.