اولین تجربه ی عمیقش

شبی در خانه ی خود (که در آن زمان یک عدد تازه کار بود) ‌، در حالی که روی تخت دراز کشیده بود، در حال فکر کردن به ماموریت فردا بود. بله! ماموریت فردا! فردا آغاز اولین ماموریت طلاناز بود! فکرش همین طور نگران و درگیر بود؛ در افکارش چنین می گذشت:«فردا اولین ماموریت فضایی من است. نکنه خراب کنم!و یا کارم رو درست انجام ندهم!نکنه...» و این افکار منفی هی ادامه داشتند تا اینکه بالاخره کم کم خوابش گرفت و سپس به خواب رفت...

بالاخره صبح شد. طلاناز بسیار عجله داشت، چون که ساعت قرار او برای اولین ماموریتش 7:30 بود و او 7:25 بیدار شده بود! به این طرف و آن طرف دوید، سریع صبحانه اش را خورد و بعد از ان شروع به شانه کردن مو هایش کرد اونم با سرعتی خیلی زیاد! تا محل انجام ماموریتش انقدر دوید که وسط راه زمین خورد. اما سر انجام 7:35 به محل ماموریت خود رسید.

خیلی خوش حال بود؛ بالاخره برای اولین بار می توانست به فضا برود... پنج،چهار،سه،دو،یک و فضاپیما حرکت می کند! باورش نمی شد! بالاخره می توانست برای اولین بار سیاره ها را از نزدیک ببیند!توی حال و هوای خودش بود که ناگهان زیر پایش تکانی خورد و سیستم های ارتباطی اش قطع شد! بله! فضاپیما خراب شده بود و او در حال سقوط کردن بود!طلاناز بعد از سقوط کردن از حال رفت.

وقتی بیدار شد خود را در جنگلی دید. کمی به اطرافش نگاه کرد، بعد از اینکه همه چیز را به یاد آورد، شروع به قدم زدن در انجا کرد تا محیطی که در انجا هست را ببیند و بهتر بشناسد. طلاناز ناگهان در وسط راه خود گنجشکی را دید که پایش زخمی و خونی شده بود. او با خود کمی فکر کرد و یادش امد که کمی لوازم بهداشتی و درمانی به همراه خود دارد. پس بی درنگ دست به کار شد. ابتدا برای ضد عفونی کردن زخمش به پایش کمی الکل زد، سپس نخ و سوزن برداشت و شروع به بخیه زدن زخمش کرد و در اخر دور پایش را باند پیچی کرد.

آن گنجشک از شدت شادی شروع به جیک جیک کردن کرد و طلاناز با لبخندی شیرین راهش را ادامه داد تا شاید راه حلی و یا شاید چیزی برای نجات یافتن از این جنگل پیدا کند. او در مسیر خود بود که ناگهان...