دختری از جنس درد p1

روی تختم دراز کشیده بود و به سقف اتاقم زل زده بودم تو این فکر بودم که زندگی واقعا امتحانایی از من گرفت که حقم نبود حداقل حق یه بچه 3 ساله نبود حق نداشتن پدر ، حق اینکه بچه طلاق باشه، حق اینکه تک تک روزای تولدش فقط ارزوی داشتن یه چیزو کنه ، حقه اینکه بقیه بهم به چشم یه چیز اضافی نگاه کنه حق خیلی چیزا اینا هیچکدوم حق من نبود توی جام جابه جا شودم به دیوار روبه روم زل زده بودن این اتاق شده بود عین تابوتم

چند روز گذشته شده بود 19 سالم و من 9 سال بود که ندیده بودمش دوباره خاطراتی که زخم عمیقی روی قلبم به جا گذاشته بود سر باز کرد فلش بک _مامان لطفا میشه منو نبری پیش بابام من کاری کردم.... اص... اصن قول میدم دختر خوبی باشم ولی مامان منو نبر +بهت قول میدم میام دنبالت _نمیخوام منو ن... نبر وسط هق هقام التماسش کردم منو نبر همش تو سرم یه جمله پلی میشد اینکه «تو رو مث یه تیکه اش.... غال شوت میکنن اون ور » تو کل مسیر من فقط اشک ریختم و مامانم هیچ توجهی به اشکام نکرد یعنی انقد اضافی بودم اسمونم داشت به حال من گریه میکرد چه کلیشه ایی

نفهمیدم تو کل مسیر کی خوابم برد جلوی در دفتر خونه من تو ماشین اشک بابام با کاغذ حضانت تام اومد من دیگه قرار نبود مامانمو ببینم از ماشین پیاده شودم هنوز داشت بارون میومد من حتی به مامانم نگاهم نکردم من حتی بغلشم نکردم یا حتی خداحافظی ام نکردم من جلو تر از بابام راه افتادن و رفتم اون لحظه واقعا حسی نداشتم

پایان فلش بک با مرور دوباره و دوباره این خاطرات تلخ اشکی از گوشه چشمم چکید میگن وقتی شادی و غم از بین برن بی حسی وجودتو میگیره شاید من همون روز یه بی حسی تمام وجودمو گرفت شایدم خودم خواستم ولی همون لحظه فهمیدم یه چیزی درون من گم شده شاید من همون روز قلبمو تو همون پیاده رو... تو همون بارون..... روبه روی همون دفتر خونه... گم کردم.