ای باران؛

تا ماه شب افروزم پشت این پرده ها نهان است. باران دیده ام همدم شبم یار آنچنان است.... جان میلرزد که ای وای اگر دلم دیگر برنگردد...

ماهم به زیر خاک و دلم در این ظلمت زمان است.....

ای باران..... ای باران...... از غصه ام آگاهی...... بزن نم به خاکش ز اشکم نپرسد چرا تنهایی؟

بگو به خاک همنشین ماهی......

می باری... بر مزارش خوش بحالت که بارانی؛

از قطره ات چون شکفد به خاکش سبزه همی....

بوی ماهم کشاند به خاکَش اَبر باران.....