درست مثله یک شعله ی آتش.

+درست مثله یک شعله ی آتیش است مگه نه؟ -چی؟ درباره ی چی حرف میزنی؟ +درباره ی رفتار ادما. رفتارشون مثله یک شعله ی آتیشه یهویی آسیب میزنه و میسوزونه.... و نابودت میکنه جوری که فقط خودت متوجه نابودیت میشی نه اونا.

-اینجوری نگو آدمه خوبم هست..... +اره هست ولی بستگی داره تو چه موقعیتی خوبی کنن بهت -میفهمم حرفاتو اما ناراحتی راهه چاره نیست. +درسته! اما جز ناراحتی فعلا کاری نمیتونم بکنم. -چرا میتونی....... +چکار؟

-ترکشون کن...... این همه مدت حواست به همه بود که آسیب نبینن اما حالا که دارن بهت آسیب میزنن پس خودت ترکشون کن اما تو سکوت:) +باید بهش فکر کنم..... -راحت باش اما میدونم نیاز به بغل داری پس بیا بغلم تا افکاره تو ذهنت آروم بشه یکم:) .........

ندانسته آسیب دیدیم ولی توجیهشان برای این کار فقط یک کلمه بود"نخواستیم" :)