برای او:)

بگو فایز که دشتی تیرو تارِن بیو مفتون که دلها سوگوارِن خداوندا بکن یاری، زبس غم پر شرارِن که ای دل سی سوز شروه هم بی قرارِن

ز هجران تو پرپر می زند دل ، ز دل تنگی به هر در می زند دل ، چو بلبل در فراق رویت ای گل ، به دیوار قفس سرمیزند دل

امشب این خانه عجب حال و هوایی دارد گپ زدن با در و دیوار صفایی دارد همه رفتند از این خانه بجز غم باز این یار قدیمی چه وفایی دارد

زدم فریاد خدایا این چه رسمی است ، رفیقان را جدا کردن هنر نیست ، رفیقان قلب انسانند خدایا ، بدون قلب چگونه می توان زیست.

شب است و آسمان را غم گرفته سکوتم با نگاهش دم گرفته شب است و کهکشانی در کنارم ولی از دوریت من بیقرارم

زندگی فرصت بس کوتاهیست تا بدانیم که مرگ آخرین نقطه پرواز پرستوها نیست مرگ هم حادثه است مثل افتادن برگ که بدانیم پس از خواب زمستانی خاک نفس سبز بهاری جاریست