انواع گربه ها p2

Exotic Shorthair The Exotic Shorthair یک نژاد گربه است که به عنوان یک نسخه مو کوتاه Persian. توسعه یافته است. Exotic از نظر ظاهری شبیه به ایرانی است به استثنای کت متراکم کوتاه.

Birman بیرمن که «گربه مقدس برمه» نیز نامیده می شود، یک نژاد گربه اهلی است. بیرمن گربه ای مو بلند و نوک تیز است که با کت ابریشمی، چشمان آبی تیره و "دستکش" سفید متضاد روی هر پنجه متمایز می شود. نام این نژاد از Birmanie، شکل فرانسوی برمه گرفته شده است. این نژاد اولین بار در سال 1925 در فرانسه شناخته شد.

Scottish Fold اسکاتیش فولد (به انگلیسی: Scottish Fold) نژادی از گربه‌های خانگی دارای یک جهش ژنی غالب است. این جهش بر ایجاد طبیعی غضروف‌ها در سراسر بدن حیوان تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود گوش‌ها جمع شده و به سمت پایین و جلوی سَر، خم شوند که به نوعی به این گربه ظاهری یادآور ظاهر یک جغد می‌دهد. نام اسکاتیش فولد در سال ۱۹۶۶ برای این نژاد از گربه انتخاب شد.

Bombay cat گربه بمبئی نژادی از گربه های اهلی مو کوتاه است. بمبئی‌ها گربه‌های سیاه و سفید براق با ساختاری عضلانی هستند و چشم‌های درخشان مسی-طلایی مشخصی دارند.[1][2][3] نام این نژاد برگرفته از شهر هندی بمبئی (مومبای) است،[4] که اشاره به زیستگاه پلنگ سیاه هندی دارد.[5] دو نوع مختلف از نژاد بمبئی وجود دارد. بمبئی آمریکایی و بمبئی بریتانیا. بمبئی های نوع آمریکایی با تلاقی گربه های برمه ای سمور آمریکایی و گربه های مو کوتاه آمریکایی سیاهپوست، [1][5] برای تولید گربه ای از نوع عمدتا برمه ای، اما با پوشش مشکی براق و پلنگ مانند با چشم های مسی-طلایی ساخته شدند. بمبئی‌های نوع بریتانیایی گربه‌های آسیایی سیاه رنگ یکدست و زیر گروه آسیایی هستند، گروهی از صلیب‌های ایرانی برمه و چینچیلای اروپایی.[1][6] بمبئی از نوع بریتانیایی از سه جفت نادرست برمه ای اروپایی با گربه های خانگی سیاه مو کوتاه سرچشمه گرفت.[7] هر دو نوع گربه بمبئی به طور انتخابی توسط پرورش دهندگان پرورش داده می شوند و در چندین سازمان بزرگ گربه خوار و پرورش دهنده پرورش می یابند. مانند سایر نژادهای گربه رسمی شناخته شده، اصطلاح "بمبئی" فقط برای گربه هایی از این نژاد خاص استفاده می شود، که طبق تعریف، تمام گربه های اصیل با اصل و نسب شناخته شده و رسمی ثبت شده هستند که به عنوان شجره نامه گربه یا "کاغذ کاری" نیز شناخته می شود. ".

Siberian cat گربهٔ سیبری یا سایبریَن یک نژاد بومی (واریته طبیعی) چند صدسالهٔ گربه اهلی در روسیه است[۲] و اخیراً به‌عنوان یک نژاد رسمی با استانداردهایی که از اواخر دههٔ ۱۹۸۰ در سراسر جهان رواج یافته‌است، پذیرفته شده‌است. اندازه گربه‌های سیبری از متوسط تا بزرگ متفاوت است.[۴] نام رسمی این نژاد، گربهٔ جنگلی سیبری است، اما معمولاً آن را به‌طور خلاصه گربهٔ سیبری یا سیبریایی می‌نامند.[۲] یکی دیگر از نام‌های رسمی این نژاد، مسکو مو نیمه-بلند است.[۵] این گربه یک نژاد باستانی است که اکنون اعتقاد بر این است که اجداد تمام گربه‌های مو-بلند کنونی است.[۲] این گربه شباهت‌هایی با گربه جنگلی نروژی دارد که احتمالاً با آن ارتباط نزدیک دارد.[۲] گربهٔ سیبری یک نژاد طبیعی از منطقهٔ سیبری و گربهٔ ملی روسیه است.[۶][۷] نوع رنگی این نژاد توسط برخی از سازمان‌های ثبت، از جمله فدراسیون بین‌المللی گربه (FIFé) به‌نام Neva Masquerade نامیده می‌شود. گربهٔ سیبری نسبت به سایر نژادهای گربه "Fel d 1" (آلرژن مهم در گربه‌ها برای انسان) کمتری تولید می‌کند و در حالی‌که مطمئناً به‌طور کامل این‌چنین نیست، اغلب به آن ضد حساسیت می‌گویند.[۸] پژوهشی بر روی گربه‌های سیبری بومی منطقهٔ روسیه، تأیید کرد که آن‌ها Fel d 1 کمتری تولید می‌کنند.

Norwegian Forest cat گربه جنگلی نروژی (به نروژی: Norsk skogkatt و Norsk skaukatt) یک نژاد گربه خانگی است که منشا آن شمال اروپا است.[1] این نژاد بومی با آب و هوای بسیار سرد سازگار است، با پوشش بالایی از موهای بلند و براق و زیرپوش پشمی برای عایق کاری. اجداد این نژاد ممکن است یک نژاد بومی از گربه‌های مو کوتاه بوده باشند که در حدود سال 1000 پس از میلاد توسط وایکینگ‌ها به نروژ آورده شده‌اند، گربه‌هایی که احتمالاً گربه‌هایی با موی بلند مانند گربه‌های اجدادی آنگورای سیبری و ترکیه‌ای مدرن آورده‌اند. در طول جنگ جهانی دوم، گربه جنگلی نروژی تقریباً منقرض شده بود. سپس برنامه پرورش گربه جنگلی نروژی تعداد گربه ها را افزایش داد. در دهه 1970، زمانی که یک گربه‌باز به نام کارل فردریک نوردان متوجه این نژاد شد و تلاش‌هایی برای ثبت آن انجام داد، به‌عنوان یک نژاد در فدراسیون بین‌المللی اروپا ثبت شد. این نژاد در نروژ، دانمارک، سوئد، ایسلند و فرانسه بسیار محبوب است. این نژاد یک نژاد بزرگ با جثه قوی، شبیه به نژادهای گربه سیبری و مین کون، با پاهای بلند، دم پرپشت و بدنی استوار است. در بالا رفتن بسیار خوب است، تا حدی به دلیل پنجه های قوی.

Russian Blue گربه آبی روسی (به روسی: Русская голубая кошка، رومی: Russkaya golubaya koshka)، که معمولاً به عنوان آبی روسی شناخته می شود، یک نژاد گربه با رنگ هایی است که از نقره ای درخشان تا خاکستری تیره تر تغییر می کند. کت کوتاه و متراکم که از بدن خودنمایی می کند، بیش از یک قرن است که مشخصه این نژاد بوده است.

Munchkin cat مونچکین نژادی از گربه است که مشخصه آن پاهای بسیار کوتاه آن است که به دلیل جهش ژنتیکی ایجاد می شود. در مقایسه با بسیاری از نژادهای دیگر گربه، این یک نژاد نسبتا جدید است که از دهه 1940 ثبت شده است[1] و به طور رسمی در سال 1991 به رسمیت شناخته شد.[2] مونچکین نژاد اصلی گربه کوتوله است. زمانی که توسط انجمن بین‌المللی گربه (TICA) در سال 1997 به رسمیت شناخته شد و منتقدان نگرانی‌های خود را در مورد مسائل بالقوه سلامتی و تحرک ابراز کردند، بحث‌های زیادی بر سر این نژاد به راه افتاد.[3] بسیاری از انجمن‌های گربه‌های شجره‌ای در سراسر جهان به دلیل رفاه نژاد و عدم اطمینان از مسائل بهداشتی، از شناسایی گربه مونچکین امتناع کرده‌اند، [4] از جمله GovThe Munchkin نژادی از گربه‌ها است که با پاهای بسیار کوتاهش مشخص می‌شود. توسط جهش ژنتیکی در مقایسه با بسیاری از نژادهای دیگر گربه، این یک نژاد نسبتا جدید است که از دهه 1940 ثبت شده است[1] و به طور رسمی در سال 1991 به رسمیت شناخته شد.[2] مونچکین به عنوان نژاد اصلی گربه های کوتوله در نظر گرفته می شود.

American Curl کرل آمریکایی گربه‌ای است که با گوش‌های غیرمعمولش مشخص می‌شود که از صورت به سمت مرکز پشت جمجمه خم می‌شوند. این نژاد به دلیل یک جهش خود به خود در لیک وود کالیفرنیا منشاء گرفت. اولین کرل‌های آمریکایی در ژوئن 1981 به‌عنوان ولگرد در آستانه روگاس در لیک‌وود، کالیفرنیا ظاهر شدند.[2] ماده سیاه‌پوست، به نام شولامیت، بستری از گربه‌ها را با همان گوش‌های فرفری به دنیا آورد و به این ترتیب اجداد همه کرل‌های آمریکایی امروزی شد.[2][3][4] در سال 1986، کرل آمریکایی برای اولین بار در یک نمایشگاه گربه به نمایش گذاشته شد و در سال 1992، کرل آمریکایی مو بلند توسط انجمن بین المللی گربه (TICA) به عنوان قهرمانی اعطا شد. در سال 1999، کرل آمریکایی اولین نژادی بود که در کلاس قهرمانی انجمن گربه‌پرستان (CFA) با دو بخش مو بلند و مو کوتاه پذیرفته شد.

Devon Rex دوون رکس یک نژاد گربه گوش بلند و مو کوتاه است که در اواخر دهه 1950 در انگلستان ظهور کرد. این نژاد به دلیل ظاهر غیر معمول خود، با سر شکل عجیب و غریب، چشمان درشت، و کت کوتاه و مواج شناخته شده است. بریل کاکس در سال 1960 با یک بچه گربه با روکش مجعد در باکفاستلی، دوون برخورد کرد که تصمیم گرفت نام او را کرلی بگذارد. در اصل، کاکس معتقد بود که ژن گربه مربوط به کورنیش رکس است که منجر به پرورش کرلی با کورنیش رکس شد. با این حال، زمانی که ملکه به دنیا آورد، همه بچه گربه ها کت های مستقیم داشتند، که منجر به کشف این شد که Kirlee دارای جهش متفاوتی نسبت به Cornish Rexes است. پس از این، کاکس یک برنامه اصلاح نژاد را برای تلاش و حفظ جهش منحصر به فرد Kirlee آغاز کرد.[1]

American Bobtail بابتیل آمریکایی یک نژاد غیر معمول از گربه خانگی است که در اواخر دهه 1960 توسعه یافت.[1] این دم بیشتر به خاطر دم ضخیم "بابدار" خود در حدود یک سوم تا یک دوم طول دم یک گربه معمولی قابل توجه است. این نتیجه یک جهش ژنتیکی نوع بدن گربه است که بر رشد دم تأثیر می گذارد، شبیه به گربه مانکس.[1] این نژاد علیرغم نام و نوع فیزیکی مشابه، به سایر نژادهای دم کوتاه مانند گربه سیمریک یا باب دم ژاپنی یا بابتیل کوریلی مربوط نمی شود - برنامه های اصلاح نژاد کاملاً نامرتبط هستند و جهش ژنتیکی که باعث ایجاد دم می شود متفاوت شناخته شده است، زیرا جهش ایجاد کننده دم کوتاه Bobtail آمریکایی غالب است. در مقایسه، Bobtail ژاپنی، برای مثال، دارای یک جهش دم است که مغلوب است.[2] بابتیل آمریکایی نژاد بسیار محکمی است که هم دارای کت های مو کوتاه و هم بلند است. کت آنها به جای اینکه متراکم یا کرکی باشد پشمالو است. آنها می توانند هر رنگی از چشم و کت داشته باشند، با تاکید زیادی بر ظاهر "وحشی" زبانه ای در حیوانات نمایشی.[1] افسانه‌های شهری می‌گویند که باب‌تیل‌ها نتیجه زاد و ولد متقابل بین یک گربه تابی اهلی و یک بابکت وحشی است. دم غیر معمول در واقع نتیجه یک جهش ژنتیکی خودبه‌خودی تصادفی در جمعیت گربه‌های خانگی است و ممکن است مربوط به ژن Manx باشد که آن نیز غالب است.[1] یودی، یک نر دم کوتاه قهوه‌ای زبانه‌دار، با یک ماده سیامی با نقطه مهر جفت شد تا نسل اصلی بابتیل آمریکایی ایجاد شود. بسیاری از خطوط خونی اولیه از بین رفته اند.[1] ژنتیک ظاهر اصلی این گربه در این نژاد اصلاح شد تا یک سویه جدید و بهبود یافته را تشکیل دهد که اساساً در همه رنگ ها و انواع پوشش وجود دارد. این نژاد برای اولین بار توسط انجمن بین المللی گربه (TICA، مستقر در ایالات متحده)، در سال 1989 به رسمیت شناخته شد. این نژاد برای مسابقات قهرمانی توسط TICA، انجمن علاقه مندان به گربه (CFA، همچنین مستقر در ایالات متحده) پذیرفته شده است[3] انجمن طرفداران گربه آمریکایی (ACFA).[4][5] این نژاد از نظر فنی نیز در انجمن گربه‌ها (CAA) چین مورد تایید قرار گرفته است، زیرا CAA تمام استانداردهای نژاد ACFA را پذیرفته است. مشخص نیست که آیا نمونه هایی واقعاً در چین هستند یا خیر. این نژاد در فدراسیون جهانی گربه (WCF) مستقر در آلمان "به رسمیت شناخته شده" (به عنوان موجود)، هر دو به عنوان موی بلند بابتل آمریکایی و مو کوتاه بابتیل آمریکایی، [6] اما برای رقابت پذیرفته نشده است[6] و هیچ استاندارد نژاد WCF.