آینهp⁸

این یه داستانه... اگه میترسین نخونین‌...

پشت سرم صدای نفس کشیدن شنیدم. سنگین... کند... مثل کسی که خیلی وقته نخوابیده.

آروم سرمو چرخوندم. اون‌جا بود. قد بلند، صورت تار... انگار سایه‌ای که شکل گرفته باشه. یک قدم به سمتم برداشت. من ناخودآگاه عقب رفتم... اما پام به چیزی خورد و نزدیک بود بیفتم. به آینه تکیه دادم.

همون لحظه... سطح آینه موج برداشت. مثل آب. دست سرد و استخونی‌اش به سمت من دراز شد. جیغ زدم: «نه...!» اما صدام توی خونه پیچید و هیچ‌کس نشنید.

تصویر توی آینه عوض شد... مامان، بابا و پارسا با وحشت به سمتم دویدن. اما فقط دستشون به سطح آینه خورد. هیچ‌کدوم نمی‌تونستن نجاتم بدن.

اون موجود سرشو نزدیک گوشم آورد و زمزمه کرد: «نوبت توئه... تو انتخاب شدی.» چشمام پر از اشک شد. دستام می‌لرزید. یه لحظه خواستم فرار کنم... ولی حس کردم پاهام دیگه تکون نمی‌خوره. و بعد... همه‌جا تاریک شد.