در پی فراموشی

در پی فراموشی از کوچه های گرم خاطرات محو شده می‌گذشتم . گریه سیاه محل رفتنم را تماشا میکرد بید کنار رودخانه از فرط دوری باران سر به شرمندگی خم کرده بود بودند برای من سودی نداشت چه برسد به رفتنت نامه ای را که به من دادی بودی را در رودی از جنس نا امید انداختم نامه ی لیتوانی تو که حتی نمی‌توانست در برابر فشار غم رود تحمل کند میخواست خشم مرا تحمل کند؟

باران باریدن گرفت پرتو نور مهتاب بر چهره بی روح من می‌تابید نه وجدانی داشتم نه عذابی ، آرزو داشتم به همان دختری تبدیل شوم که هیچ کس او را دوست نداشت اما او شاد و خوشحال بود باد سرد تابستانی از کنار من می‌گذشت اما هیچ وقت به جای قبلی خود باز نمی گشت بر روی گل های بنفشه دراز کشیده بودم که نماد عشق بودند اما من به عشق اعتقادی نداشتنم آنچه که به آن امید وار بودم جاودانگی بود نه عشق دوست داشتم بین ما جاودانگی جریان داشته باشد

ماه شب من اندوه ناک شده بود و مجبور به ترک کردن آسمان بی گناه بود مدتی بعد خورشیدی از جنس شجاعت و امیدواری طلوع کرد و چشمانم را مجبور به سجده کردن نمود . مقصودش این نبود که در پی رد پای تو پاشم من باید در پی رد پای دختری باشم که در آینده و گذشته قدم بر می‌دارد . روی پایم ایستادم با لبخندی که آسمان بر لب داشت تصمیم من درست و صحیح بود آنجا بود که متوجه شدم بودن یا نبودن تو برایم اهمیتی ندارد و اگر مرا ترک کنی چیزی از من کاسته نمیشود مسلم است که ارزش من از یک عاشق ولگرد بیشتر است

سگ های ولگرد همگی به دنبال استخوان های می‌دوند که برایشان فایده ای داشته باشد ، من هم به دنبال کسی میرم که برای فایده ای داشته باشد ، من دختری را میشناسم که دارد میدرخشد بله آن دختر منم دختری از جنس شجاعت و دلاوری و دیگر نمی‌خواستم خودم را وقت تو بنمایم راستی نمیدانم چرا در روایات این قدر از تو سخن می گویند البته من درحال شکستن کلیشه ها هستم شکستن کلیشه خودش یک کلیشه هست میدانم زمانی که موقعیت من به قدر قدر صعود کند تو به پایم می افتی؟ نه من این را نمیخواهم ‌‌منازت میخواهم که مرا فراموش کنی و خودت باشی و هیچگاه به دنبال سایه من نیایی