داستان ماه سرخ p2

بر روی صندلی هایمان نشستیم . هنوز کسی نمی خندید . وقتی معلم به کلاس آمد ، به همه سلام کرد و گفت : مجسمه چطوری؟ گفتم : لطفا من را آنه صدا بزنید . معلم ابروهایش در هم رفت و گفت : خب آنه ؟ بیا پای تخته . گیلبرت تو هم همینطور . ام ... مایکل ؟ پسر مو سفید ایستاد و گفت : بله ؟ - تو هم بیا . هلنا تو هم بیا که مسابقه ریاضی داریم . مسابقه شروع شد . ( من امسال می روم هشتم ولی نمونه سوالات نهم را پیدا کردم .) آنه ،اجتماع مجموعۀ عددهای گویا و عددهای گنگ را مجموعه چی می نامیم ؟ - عدد های حقیقی ؟ او گفت : بله . گیلبرت ،  یک مجموعه 6 عضوی چند زیر دارد ؟ - ۳۲ تا .

-  بله .هلنا .... در همین حین صدای جیغ از بیرون آمد. دخترکی از بیرون داد زد : کمک ! کمک ! پدرم نیاز به کمک دارد . معلم به بیرون رفت و دخترک برایش توضیح داد که برای مسافرت به اینجا با پدرش آمده بودند که دزدانی زورمند او را گروگان گرفته اند تا فردی ثروتمند به کمکش بیاید .معلم کلاس را تعطیل کرد و به دنبال دخترک رفت . من و گیلبرت در راه خانه قدم می زدیم و من به او گفتم : نمی‌دانستم معلم مهربان و سخاوتمند هم باشد. گیلبرت خندید و گفت : تازه به این شهر آمدی ؟

گفتم : پدرم یک تاجر است و برای تجارت و زندگی به اینجا آمدیم ولی او دائم به سفر می‌رود و کشتی خانه اش است . و گیلبرت گفت : پدر من هم یک دامدار است . و مادرم خانه دار است . او چهره اش در هم رفت. پرسیدم : چی شده است ؟ او گفت : مادرم به بیماری حصبه مبتلا شده است و اصلا حالش خوب نیست . به او گفتم : امیدوارم زود حالش خوب شود . او گفت : تو از مادرت نگفتی . من گفتم : مادر منم یک خانه دار است و باید اعتراف کنم دست‌پختش عالی است .

گیلبرت گفت : بهت قول میدم وقتی مادرم حالش بهتر شد به دیدنتان بیاییم. من در اواسط راه ایستادم و به گیلبرت گفتم : گیلبرت این درست نیست که تو با یک دختر که به خاطر کک و مک هایش شبیه به قورباغه است دوستی کنی . بلکه باید با دختر زیبا رو دوست باشی . گیلبرت گفت : آنه . چرا انقدر بزرگش میکنی ؟ تو اصلا شباهتی به قورباغه ها نداری و زیبا هستی . تازه قلبی پر از احساسات درخشان داری . احساس می‌کردم گونه هایم سرخ شده است و سرم را پایین انداختم تا از گیلبرت پنهانشان کنم. گیلبرت ادامه داد : و من با کسانی دوستی میکنم که مهربان هستند .

من که دیگر تاب و توان  نداشت . به گیلبرت گفتم : دیگر دیر شده است . من باید بروم . گیلبرت گفت : مطمئنی راه خانه را بلد هستی ؟ گفتم : بله خیالت راحت باشد . و دستم را دراز کردم و با گیلبرت دست دادم و رفتم. گیلبرت در زیر درختی بر روی برگ های پاییزی دراز کشید و دست روی قلبش گذاشت . حس عجیبی داشت . او بالاخره با کسی دوست شده بود و رقیبی تازه پیدا کرده بود ‌. و از خوشحالی لوازم کیفش را بیرون ریخت و سعی کرد برای آنه چیزی درست کند . در تاریکی شب قدم بر می‌داشتم و مطمئن نبودم به کجا می‌روم

تا اینکه نوری روشن را دیدم و خودم را به آنجا رساندم. یک دستفروش در آنجا بود . به او سلام کردم و گفتم : شما راه خانه ما آمیلا ها را میدانید ؟ او گفت : بله . و با من به سوی خانه مان رفتیم. در راه من با او درباره‌ی گیلبرت جوان صحبت کردم که تا به حال کسی به آن سخاوتمندی را ندیده بودم . و گفتم که مادرش حصبه گرفته است . دستفروش گفت : من یک دمنوش دست ساز دارم که کمک می‌کند مادرش از کسالت دربیاید.

و به من داد و یک دفتر و قلم هم از کیفش درآورد و گفت : این دفتر و قلم زیبا را هم به گیلبرت بده. آن دفتر و قلم بر رویشان الماس های بلورین درخشان وجود داشت و خیلی زیبا بود و دستفروش آن را به من داد. من هم با رضایت کامل از او تشکر کرد و پول آن هدایا را داد و بالاخره به خانه رسیدیم.

بالاخره به خانه رسیدم . به سرعت تکالیفم را نوشتم و سپس آماده ی شام شدم و در حین شام تمامی اتفاقات اولین روزم در شهر آمستردام را برای پدر و مادرم تعریف کردم . [ ادامه در پارت ۳]