داستان ماه سرخ p5

سلاااااام بعد قرن ها اومدم پارت بعدی داستان ماه سرخ رو بزارم ، پس .... ( این یک قلب برای تو که از داستانم حمایت میکنی ♡ )

صبح از خواب بیدار شدم ، لباسم را پوشیدم و به سرعت از خانه خارج شدم و به سوی مدرسه دویدم. دیر کرده بودم . وقتی سر کلاس رسیدم خوشبختانه معلم نیومده بود . گیلبرت در نیمکت کناری ام نشسته بود و پسری شبیه به خودش که تا به حال ندیده بودمش کنارش نشسته بود و مشغول حرف زدن بود . کنجکاو شده بودم که بفهمم آن پسر کیست .

در همین حین معلم وارد کلاس شد و گفت : بچه ها امروز یک دختر جدید به کلاسمون اومده . دختر وارد کلاس شد . مو های دختر طلایی ، چشمانش سبز رنگ و صورتش کک و مکی بود . او خودش را معرفی کرد و گفت : اسمم نانسی هست . میتونید نانس صدایم بزنید . سپس معلم گفت : ممنونم نانسی.  میتونی کنار مجسمه بشینی و به من اشاره کرد . دخترک و من در کلاس آشنا شدیم و با هم دوست شدیم .

وقتی زنگ تفریح اول به صدا درآمد ، از حیاط بیرون رفتم و پسر غریبه و گیلبرت را در میان بقیه پسر ها دیدم . وقتی گیلبرت من را دید رو به پسر های دیگر گفت : خب دیگه . ما باید بریم. و پسر ها خداحافظی کردند اما پسر غریبه نمی‌خواست آنها را ترک کند که گیلبرت در گوشش چیزی گفت و راضی به ترک آنها شد . گیلبرت به سوی من آمد و گفت : سلام آنه . گفتم : سلام گیلبرت . احساس کردم گونه های گیلبرت رنگی سرخ به خودشان گرفته بودند . سرم را پایین انداختم و منتظر ماندم. پس از چند لحظه کسی از پشت گیلبرت صدایی درآورد و گفت : اممم ... گیلبرت ؟ گیلبرت به خودش آمد و گفت : اممم... آنه . این کانر هست . برادر ناتنی ام.

من که بهت زده به گیلبرت نگاه میکردم گفتم : تو برادر داری ؟ اونم برادر ناتنی ؟ ... - ببین آنه ... - و حاضر نشدی بِهِم بگی ؟ گیلبرت گفت : گوش بده " آن" (مخفف اسم آنه). او کنار درختی نشست و گفت : من خودم همین دیروز فهمیدم ، اون‌وقت انتظار داشتی همون لحظه بهت میگفتم ؟ آنه غمگین قصد گفتن ادامه حرف هایش را داشت که در همان لحظه زنگ خورد و آنه آنجا را ترک کرد و گیلبرت هم چنان خشمگین شده بود که دستش را بر درخت کناریش کوبید. کانر گفت : گیلبرت ، من باهاش حرف میزنم نگران نباش . همه چی درست میشه .

وقتی همه سر جاهای خود نشسته بودند ، کانر به سمت آنه رفت و گفت : اممم ...تو باید آنه باشی ، مگه نه ؟ آنه گفت : اسمم رو از کجا میدونی ؟ کانر گفت : من تعریفت رو از گیلبرت زیاد شنیدم ، اصلا دوست نداشتم به خاطر من رابطه تان را به هم بزنید . آنه خندید و به کانر گفت : نگران نباش من دلم مثل سنگ نیست که ، از وقتی با گیلبرت آشنا شدم ، طاقت یک روز بدون گیلبرت را هم ندارم ولی خب ممنونم که این حرف ها رو زدی. آنه لبخندی زد و گفت : میدونی چیه؟ تو هم مثل گیلبرت هستی . کانر حیرت زده گفت : متوجه منظورت نشدم . آنه گفت : منظورم اینه که وقتی باهام حرف میزنی احساس آرامش میکنم .

کانر لبخندی زد و رفت و سر جایش نشست. از آن روز بعد از اینکه مشکلات آنه و گیلبرت برطرف شد ، هر روز آنه و گیلبرت و کانر و نانس  بعد از مدرسه چند ساعتی را در غار مخفی گیلبرت می‌گذراندند و در آنجا درباره‌ی هرچی که دوست داشتند حرف می‌زدند ولی هیچکدام خبر نداشتند که روزی سرنوشت ساز نزدیک است . [ ادامه در پارت ۶ ]

اینم از این پارت ، ببینم تو که دلت نمیخواد همینجوری بعد از مدت ها داستانم رو خوندی لایک نکنی ؟ [ درضمن یک خسته نباشید گرم به ناظر این تست می‌گویم. ]