در منظومه شمسی علاوه بر ماه که برای سیاره زمین است ماه های بسیاری وجود دارد که در این تست با ان ها اشنا میشویم
ماه تنها قمر طبیعی زمین است. این قمر با حدود یک چهارم قطر زمین تقریباً برابر عرض استرالیا است. ماه بزرگترین قمر طبیعی در منظومه شمسی نسبت به اندازه بزرگی سیاره‌ای که به دور آن می‌چرخد، می‌باشد.
آیو نام یکی از قمرهای سامانهٔ قمری مشتری و یکی از قمرهای گالیله‌ای است. آیو نزدیک‌ترین قمر از قمرهای گالیله‌ای مشتری به این سیاره است. آیو سیزدهمین جسم در سامانهٔ خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم می‌باشد.
کالیستو (به انگلیسی: Callisto) (kəˈlɪstoʊ kə-LIS-toe, یا به یونانی Καλλιστώ)یکی از ماه‌های سیارهٔ مشتری است، و در سال ۱۶۱۰ توسط گالیله کشف شد. و سومین قمر بزرگ در سامانه خورشیدی و دومین قمر بزرگ مشتری پس از گانیمد است. کالیستو ۹۹ درصد قطر عطارد را دارد اما تنها یک سوم آن جرم دارد. به لحاظ دوری چهارمین قمر گالیله‌ای است، شعاع مدار آن ۱٬۸۸۰٬۰۰۰ کیلومتر است. کالیستو از نظر میزان جرم و حجم، دوازدهمین جسم در سامانهٔ خورشیدی است.
تایتان (به فرانسوی: Titan)، یا تیتان، بزرگترین قمر سیارهٔ کیوان (زحل) است که در فاصلهٔ ۱٫۲ میلیارد کیلومتری از خورشید واقع شده‌است. تیتان بزرگترین قمر زحل دارای متراکم‌ترین هواکره (اتمسفر) در منظومه شمسی است که شواهد پایدار از مایعات سطحی نیز در آن یافت شده‌است.تیتان بسیار کندتر از زمین به دور خود می‌چرخد، به طوری که یک روز تیتان در حدود ۱۶ روز زمین است. تیتان از نظر میزان جرم، یازدهمین جسم پرجرم در منظومهٔ شمسی است.
گانیمِد (به انگلیسی: Ganymede) (ˈgænɨmi:d GAN-ə-meed, یا به یونانی Γανυμήδης)یکی از قمرهای مشتری و بزرگترین قمر در سامانه خورشیدی است. دورهٔ چرخش آن هفت روز است، از لحاظ نزدیکی هفتمین قمر مشتری و سومین قمر گالیله‌ای می‌باشد. گانیمد بر روی مدار دو قمر دیگر مشتری یعنی آیو و اروپا تأثیر می‌گذارد. از لحاظ قطر بزرگتر از سیاره عطارد است و کمتر از نصف آن جرم دارد. گانیمد نهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایهٔ حجم می‌باشد و تنها قمر دارای میدان مغناطیسی است که فاقد اتمسفر نیز می‌باشد. گانیمد از پلوتون و عطارد بزرگتر است.
یاپتوس، سومین قمر بزرگ سیارهٔ کیوان، است. این قمر در سال ۱۶۷۱ به‌وسیلهٔ جی.دی. کاسینی کشف شد. قطر این قمر در حدود ۱٬۵۰۰ کیلومتر است. یک دور گردش آن به گرد سیارهٔ کیوان (زحل) حدود ۷۹ روز طول می‌کشد. یاپتوس سومین قمر بزرگ کیوان است. بیشتر معروفیت این قمر به واسطهٔ دو تکه بودن سطح آن است که نیمی از آن دارای موادی است که نور را منعکس کرده و نیمی دارای سطح جذب‌کنندهٔ نور است. از این رو در تصاویر نیمی از آن درخشان و نیمی تاریک با نظر می‌آید. همچنین دیوار بسیار بلندی میان دونیمه یاپتوس وجود دارد که ساختاری شبیه گردو برای این قمر ایجاد کرده‌است. برخلاف هر جسم دیگری در منظومهٔ خورشیدی، نیمی از سطح آن ده بار تیره‌تر از نیمهٔ دیگر است. اگرچه برخی دوست دارند آن را پیامی از موجودات فرازمینی هوشمند تصور کنند، اما واضح است که دانشمندان با این توصیف کنار نیامده‌اند، اما برای ارائهٔ دلیلی قابل قبول‌تر از این پدیده، با مشکلات جدی مواجه هستند.
اوبـِرون یکی از ۲۷ ماه سیاره اورانوس است. دیگر قمرهای مهم اورانوس عبارت‌اند از: تیتانیا، آریل و میراندا.
رئا(به انگلیسی: Rhea) دومین ماه بزرگ کیوان و نهمین ماه بزرگ سامانه خورشیدی است؛ و در سال ۱۶۷۲ و توسط جووانی کاسینی کشف گردید.
تیتانیا ، همچنین «Uranus III» نامگذاری شده‌است، بزرگترین قمر اورانوس و هشتمین قمر بزرگ منظومه شمسی با قطر ۱٫۵۷۸ کیلومتر است. تیتانیا توسط ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۷ کشف شد و از نام ملکه پریان در رؤیای شب نیمه تابستان شکسپیر نامگذاری شده‌است. مدار آن در داخل مگنتوسفر اورانوس قرار دارد.
تریتون (به انگلیسی: Triton) (ˈtraɪtən,[۹] یونانی Τρίτων) بزرگترین ماه طبیعی نپتون است، و در ۱۰ اکتبر ۱۸۴۶ توسط ویلیام لاسل کشف شد. این ماه تنها ماه سامانهٔ خورشیدی است که مدار پس‌رونده دارد. مدار تریتون مخالف مدار سیارهٔ نپتون است. تریتون ۲٬۷۰۰ کیلومتر قطر دارد و به همین دلیل هفتمین قمر بزرگ سامانهٔ خورشیدی است. تریتون از نظر میزان جرم و حجم، شانزدهمین جسم در سامانهٔ خورشیدی است.
اروپا نام یکی از هفتاد و دو قمر سیارهٔ مشتری است. این ماه در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیله کشف شد. اروپا پانزدهمین جسم در منظومهٔ خورشیدی بر پایهٔ جرم و حجم می‌باشد.
تِتیس از ماه‌های بزرگ سیارهٔ کیوان است که در سال ۱۶۸۴ توسط جووانی دومنیکو کاسینی کشف شده است.
دیونه(به انگلیسی: Dione) قمر طبیعی کیوان است که توسط جیوانی کاسینی و در سال ۱۶۸۴ کشف شد.
آریل (Ariel) از ماه‌های سیاره اورانوس است که در ۲۴ اکتبر ۱۸۵۱ و توسط ویلیام لاسل کشف شد. آریل چهارمین ماه بزرگ در میان ۲۷ ماه اورانوس است
اومبریل تیره‌رنگ‌ترین قمر سیارهٔ اورانوس است
کارون که شارون هم تلفّظ میشود (ˈʃærən یا ˈkɛərən) بزرگترین قمر از ۵ قمر تاکنون شناخته شدهٔ سیاره کوتوله پلوتون است که در سال ۱۹۷۸ میلادی کشف شد.
هایپریون (به انگلیسی: Hyperion) ماه طبیعی زحل است که توسط ویلیام کرنچ بوند، جورج فیلیپس بوند و ویلیام لاسل و در سال ۱۸۴۸ میلادی کشف شد این جسم شکل نامنظم داشته و چرخشش نیز نامنظم است.
میماس (به انگلیسی: Mimas) یک قمر طبیعی متعلق به کیوان است که توسط ویلیام هرشل و در ۱۷ سپتامبر سال ۱۷۸۹ کشف شد.میماس کوچکترین جرم شناخته‌شده سامانه خورشیدی است که شکل کروی دارد. میماس به‌طور عمده از یخ آب به همراه مقادیر پراکنده‌ای سنگ تشکیل شده‌است، و به همین دلیل با عنوان یک گلوله برفی بزرگ کثیف شناخته میشود. این قمر یک هم‌مدار هم دارد. قطر میماس ۳۹۰ کیلومتر است و قطر هم مدارش ۱۰ کیلومتر است. این قمر گودال بزرگی به نام گودال هرشل دارد که جلب توجه می‌نماید.
پروتیوس (ماه)ˈproʊtiəs نام یکی از ماه‌های نپتون است که در سال ۱۹۸۹ میلادی کشف شد.
میراندا کوچکترین و داخلی‌ترین ماه اورانوس است.
انسلادوس ششمین ماه بزرگ زحل است که در سال ۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل کشف شد. کاوشگرهای وویجر در دههٔ ۱۹۸۰ بر سطح آن یخ یافتند. قطر انسلادوس تنها ۵۰۰ کیلومتر است و همهٔ پرتوهای تابیده‌شده از خورشید را بازمی‌تاباند. در هنگام ظهر دمای سطح آن منفی ۱۹۸ درجهٔ سلسیوس است.
پاندورا (ماه) قمر داخلی زحل است. پاندورا از عکس‌های گرفته شده توسط کاوشگر ویجر ۱ در سال ۱۹۸۰ کشف شد و موقتاً S/1980 S 26 نامگذاری شد. در اواخر سال ۱۹۸۵ رسماً پاندورا نام گرفت. همچنین به عنوان زحل هفدهم نیز شناخته میشود.
پرومته یکی از قمرهای داخلی زحل است این قمر در سال ۱۹۸۰ و توسط وویجر ۱ کشف شد. نام آن برگرفته از پرومته اسطوره یونانی است.
اپیمتئوس یکی از ۶۲ قمر شناخته شدۀ سیاره زحل است که در ۱۸ دسامبر ۱۹۶۶ کشف شد.
جانوس یکی از ۶۲ قمر شناخته شدهٔ سیاره زحل است که در ۱۵ دسامبر ۱۹۶۶ کشف شد.
فوئبه یکی از ۶۲ قمر شناخته شدهٔ سیاره زحل است که در سال ۱۸۹۹ میلادی توسط ویلیام هنری پیکرینگ کشف شد. فوئبه اولین قمری است که توسط عکسبرداری کشف شده‌است.
دِیموس کوچکترین و بیرونی‌ترینِ دو قمر مریخ است؛ قمر دیگر فوبوس نام دارد. این قمر در تاریخ ۱۲ اوت ۱۸۷۷ توسط ستاره‌شناس آمریکایی، آساف هال، در رصدخانه نیروی دریایی ایالات متحده کشف شد. نام دیموس برگرفته از یکی از خدایان یونان باستان است که نماد ترس و وحشت بود؛ نامی که با ظاهر ترسناک و شبیه به سیارکِ این قمر به‌خوبی همخوانی دارد.
فوبوس بزرگترین و نزدیک‌ترین قمر سیارهٔ بهرام (مریخ) است. بهرام دو قمر دارد. نام فوبوس از روی نام پسر آرِس (مارس) در افسانه‌های یونانی گرفته شده‌است. فوبوس از همهٔ قمرهای منطومهٔ خورشیدی به کرهٔ خود نزدیک‌تر است و تنها ۶٬۰۰۰ کیلومتر از بهرام فاصله دارد. میانگین شعاع فوبوس حدود ۱۱ کیلومتر است. فوبوس، یکی از کم انعکاس‌ترین اجسام در منظومهٔ خورشیدی است. بزرگترین حفره بر روی سطح فوبوس، حفرهٔ استیکنی (Stickney) نام دارد. سرعت حرکت فوبوس به دور بهرام سریع‌تر از حرکت بهرام به دور خودش است. فوبوس، نخستین‌بار توسط آساف هال (Asaph Hall)، ستاره‌شناس آمریکایی در ۱۸ اوت سال ۱۸۷۷ کشف شد. این ستاره‌شناس، قمر دیگر بهرام یعنی دیموس را نیز کشف کرد.
هلنه ، یکی از ۶۲ قمر شناخته شدۀ سیاره زحل است که در ۱ مارس ۱۹۸۰ کشف شد
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
نظرات بازدیدکنندگان (0)