تاریخچه ی عید نوروز

بریم ببینیم.

هفت سین سفره ای سنتی است که از هفت چیز نمادین تشکیل شده است که با حرف سین آغاز می شوند. این سفره در آغاز سال نو شمسی و عید نوروز پهن می شود. اعضای خانواده در زمان سال تحویل (آغاز سال نو شمسی) اطراف سفره هفت سین می نشینند و دعا می کنند. به جز از هفت سین (سبزه، سیب، سرکه، سکه، سمنو،سماق، سنجد) چیزهای دیگری از جمله آینه، قرآن، شمع و شمعدان، ماهی قرمز، تخم مرغ رنگی، شیرینی، گل (سنبل یا شب بو)، گندم و آب قرار می دهند. این سفره تا روز سیزدهم پهن می باشد و بعد جمع می شود و سبزه ی آن را در روز سیزدهم (سیزده به در)به آب می سپارند.

تاریخچه ی رسم هفت سین، مبهم است. اما ظاهراً کهن ترین سند در ادب فارسی که در آن به اصطلاحِ «هفت سین» اشاره شده، دیوان امیر بهاءالدین برندق خجندی (757–835 قمری) است با این دو بیت: چون به میدانِ طرب رانی بُراقِ عیش را هم ز عینِ مردمی باید که چینی «هفت سین» سبزهٔ سیراب و سنبل، سوسن و سرو و سمن ساغرِ می در میانِ بزم و ساقی هفتمین

قدمت جشن نوروز به 3000 سال پیش و به دوره زرتشتیان باز می گردد. این جشن شامل مراسم های سمبلیک متعددی است. یکی از معروف ترین آن ها سنت خانه تکانی و تمیز کردن کامل خانه قبل از عید برای استقبال از بهار و سال نو است.

قدمت جشن نوروز به 3000 سال پیش و به دوره زرتشتیان باز می گردد. این جشن شامل مراسم های سمبلیک متعددی است. یکی از معروف ترین آن ها سنت خانه تکانی و تمیز کردن کامل خانه قبل از عید برای استقبال از بهار و سال نو است.

بنا بر روایتی هفت سین نخستین بار هفت شین بوده که از (شیر، شراب، شهد (شیره درختان)، شکر، شمع، شابه (میوه مخصوصا سیب)، شمشاد) تشکیل شده بود که با حضور اسلام به دلیل ممنونعیت مصرف شراب به هفت سین تبدیل شد.

گزینه های هفت سین باید دارای پنج ویژگی باشد: • نام آن ها پارسی باشد. • با واژه "سین" آغاز شوند. • دارای ریشه گیاهی باشند. • خوردنی باشند. • نام آن ها از واژه های ترکیبی (مانند سبزی پلو، سیر ترشی و …) ساخته نشده باشند.