سرزمین غریبه ها P2

کنجکاوی برای بچه ها همیشه عاقبت های زیادی بوجود آورده.. سرک کشیدن این ور و اون ور شاید کمی از عطش قدرتمند کنجکاوی ما رو سیراب کنه اما هرگز نتیجه بی خطری نخواهد داشت.. مخصوصا اگه یه دختر بچه 12 ساله باشید

خاله انجی این رو گفت و همراه با گربه ی سفیدش به داخل خونه قدم گذاشت. با هر قدمی که خاله انجی بر می‌داشت تق تق پاشنه های بلند کفشش توی سالن بزرگ عمارت منعکس میشد. در با اومدن پدر و مادر بسته شدن و داخل عمارت گرم و روشن بنظر می‌رسید

لوستر بزرگ با شیشه های کریستال مانند وسط سالن برق میزد و گوشه و کنار خونه تار عنکبوت پیدا می‌شد از اونجایی که بوش میومد خاله انجی اعتقاد زیادی به گردگیری نداشت! شاید هم مثل پاروا عاشق عنکبوت ها بود و دل نازکش نمیومد که اون هارو از خونش بیرون کنه.

پدر و مادر چمدون ها رو کنار پله ها گذشتن و گفتن : "ما میریم بالا تا کمی استراحت کنیم" و به بالای پله ها رفتن خاله انجی همونطور که گربه رو نوازش می‌کرد گفت "خوشحالم کردین.. منو از تنهایی در اوردین.. باید زودتر از اینا بهم سر بزنین.." گربه با خرخری کرد. ظاهرا از اینکه خاله انجی پشت گوشش رو قلقلک میداد قند تو دلش آب میشد.

پاروا نتونست جلوی خودشو بگیره و آروم سر گربه رو نوازش کرد "چه خوشگله.. اسمش چیه؟" خاله انجی خنده ای کرد و عینکش رو روی بینی قلمیش صاف و صوف کرد و گفت"اسم این کوچولو سفید برفیه" بعد گربه رو زمین گذاشت و به آشپزخونه رفت پاروا گربه رو در آغوش گرفت و شروع به ناز کردن پشت گوشاش کرد خال انجی همونطور که چای دم می‌کرد گفت" وقتی خیلی کوچیک بود دم در خونه ام پیداش کردم.. خیلی ضعیف بود و خیس شده بود.. اون شب بارونی بود درست مثل امشب.. آوردمش خونه و بهش غذا دادم. از اون موقع هیچوقت ازم جدا نشد" بوی چای نعنا سر تا سر خونه پیچیده بود