~فردی‌دیگر

یادت هست میگفتی من زیباترین دخترِ دنیا هستم؟ میگفتی در چشمانت واقعی به نظر نمیرسم. میگفتی همچو‌ن عروسک‌ها زیبا و بی‌نقصم:) و تو به چشمِ من... همیشه دل‌نازکترین کودکِ دنیاا بودی؛زمانی که غمگین و خسته بودی، هنگامی که فکرها و نگرانی‌هایت تورا در دنیای دیگری می‌برد، فورا کنارت می‌آمدم و با نوازشِ صورتت که دقیقا مثل بچها نرم بود و فشردن دستانت تورا به لحظه‌ی حال‌میاوردم و باهم از غمها خداحافظی میکردیم

اکنون مارا چه شد؟ تو دیگر حرفِ مرا نمیفهمی.. اکنون خشمت از من پر‌ زورتر شده؛دیگر حتی نمی دانم چه در ذهنت می‌گذرد! حتی از چشمانت هم نمی‌توانم احساسی که داری‌را بخوانم... کم‌کم دارم قدرتم‌را از دست میدهم؟ یا نه .. نه ،فکر‌نمیکنم.. تو دیگر آن آدمه قبل نیستی!

هنگامی که خسته و درمانده به گوشه‌ای خیره‌میشوی دوست دارم دوباره بیایم، کنارت بنشینم و دوباره بقیه بخندند و بگویند : چه خبر است؟ انگار سالهاست هم را ندیده‌اید!! و ما بی‌توجه به صحبتهای آنها دوباره و دوباره دلایلی که بخاطرشان خوشحال هستیم را مرور کنیم و قدردانِ حضورِ هم باشیم:)

اما ... چیزی نمی‌گذارد... گویی چیزی منرا بر‌زمین می‌کوبد و می‌گوید نه! اینکار را نکن ! من دلم نمی‌خواهد ... او باید بداند ‌... باید ببینم که پشیمان است ... به هر حال دیگر دلم نمی‌خواهد.. دیگر هرکه راهِ خودش را برود؛ حتی اگر راهمان باهم باشد ، قلبِ من‌ دگر با "ما" نیست.

end~ . , . ~♡