آرکا هاید پارت 14

سلام و درود این یه داستان روزمره برای عاشقان موسیقیه حتما به پارت های قبل سر بزنین و با حمایت هاتون ما رو خوشحال کنین ^-^

"سلام آرکا! چخبرا؟" نگاهی به آلیس انداختم و بغضم رو فرو دادم نگاهم رو از روی آلیس روی اون دختر انداختم که چشماش زیر نوری که از پنجره می‌تابید برق میزد "آرکا، این سیلویاست. دختر خالمه و ازش خواستم چند روزی باهام تمرین کنه. میخوای بهمون ملحق بشی؟" با بی‌میلی با سیلویا دست دادم و کنار آلیس نشستم. آهنگ سختی رو تمرین میکردن پس تا یادش گرفتم چند دقیقه طول کشید

توی کل مدتی که اونجا بودم برای اولین بار توی کلاس موسیقی احساس راحتی نمیکردم..به سیلویا فکر میکردم و به آلیس و ذهنم مدام مثل یه سطل آشغال پر از چرندیات مختلف و آزاردهنده میشد تا اینکه سیلویا به حرف اومد "آرکا بودی نه ؟گوشواره هات رو دوست دارم" بلافاصله دستی به گوشم زدم و دوتا حلقه سفید رنگ رو احساس کردم.. تازگیا گوشامو سوراخ کرده بودم "ممنون" سیلویا صدای قشنگی داشت و هر آهنگی که من و آلیس اجرا میکردیم رو با صدای فوق العاده اش آواز میخوند و گوش های زیادی رو به پشت در کلاس موسیقی کشونده بود.. خصوصا پسرا رو..

کیفمو گوشه ی اتاق پرت کردم و سرمو روی بالش انداختم. بی اشتها بودم پس چیزی نخوردم و همونجور دراز کشیدم و به سقف زل زدم.. فکر می‌کردم نه تنها اجرا، بلکه حالا دوستمو هم از دست داده بودم.. بالشمو بغل گرفتم و خودمو حسابی جمع کردم و بی صدا و بی اختیار اشک ریختم. دیگه نمیخواستم بلند شم.. دیگه دلم نمیخواست کاری که عاشقش بودم رو انجام بدم.. حتی گیتار زدن.. دیگه دلم نمیخواست غذا بخورم یا حتی یه بار دیگه سرمو بلند کنم

حالا توی اتوبوس بودم و به سمت مدرسه حرکت میکردم.. دیگه اشتیاقی برای مدرسه رفتن نداشتم و گیتارم فقط یه سنگینی روی شونم بود.. کمدم رو که پیدا کردم فقط کتابامو برداشتم و گیتارم رو همونجایی که بود گذاشتم و ولش کردم.. برای خودم احساس تاسف میکردم.. فکر نمیکردم امروز هم مثل هر روز دلم بخواد برم به کلاس موسیقی پس به سمت کلاسم حرکت کردم.. تا اینکه صدای آشنای هارمونیکا زدن رو شنیدم..