داستانی زیبا ...:)

جسیکا از سن نوجوانی رویای پرواز داشت . او همیشه از اینکه با دیگران متفاوت بود کلافه می‌شد و با تصور اینکه در آسمان‌ها در حال پرواز است ،خودش را آرام می‌کرد چرا او متفاوت بود ؟جسیکا با یک نقص مادرزادی متولد شده بود و دست نداشت

او از دست مصنوعی استفاده می‌کرد تا بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند. دست‌های مصنوعی سنگین بود و در گرمای ایالت آریزونا را اذیت می‌کرد. او در ۱۴ سالگی یکی از بزرگترین تصمیم‌های زندگی‌اش را گرفت و دست‌های مصنوعی‌اش را کنار گذاشت. در عوض متفاوت بودن خودش را با تمام وجود پذیرفت و یاد گرفت کارهای روزمره‌اش را با پاهایش انجام دهد. او از این تصمیمش پشیمان نیست.

جسیکا رانندگی و شنا می‌کند ،غواصی و موج سواری می‌کند . او همچنین در رشته روانشناسی مدرک گرفته است. در تکواندو هم سه کمربند مشکی دارد که در مبارزه برابر حریفان سالم به دست آورده است. او هرگز احساس نکرده است که معلول است او فقط احساس می‌کند طور دیگری توانایی دارد.

جسیکا همچنین یاد گرفت پرواز کند. هنگام یادگیری، روش‌های جدیدی لازم بود تا او بتواند کارهای داخل هواپیما مانند بستن کمربند و روشن کردن موتور را با پاهایش انجام دهد. جسیکا ناامید نشد. برای آموزش او دو مربی و چهار هواپیما در سه ایالت مختلف به کار گرفته شد. او سرانجام مدرک خلبانی‌اش را پس از سه سال آموزش دریافت کرد. جسیکا راه طولانی را طی کرده بود.

او در سال ۲۰۱۳ به اتیوپی سفر کرد و در آنجا با پسر ۸ ساله‌ای به نام تاریکو آشنا شد که بدون دست به دنیا آمده بود . آنها با یکدیگر با استفاده از پاهایشان غذا خوردند و تاریکو نوعی کلوچه آفریقایی به نام اینجرا به جسیکا معرفی کرد. تاریکو وقتی دید جسیکا با هواپیمای خودش از روستای آنها به پرواز درآمد احساس کرد در دنیا کاری نیست که او نتواند انجام دهد.

جسیکا به افرادی که به دلیل معلولیت احساس درماندگی می‌کنند می‌گوید: «توانایی‌های ویژه خودتان را بشناسید و در آن اعتماد به نفس کامل به دست آورید چون می‌توانید چیزهایی به دنیا عرضه کنید که دیگران نمی‌توانند.» ✨✨✨✨✨✨