آرکا هاید پارت 4

درود به تویی که روی تست من کلیک کردی. امیدوارم خوشت بیاد..

همه ی ما راه هایی برای فرار کردن از واقعیت پیدا می‌کنیم.. جایی که تعلق ما اونجاست.. یکی با کامپیوتر، یکی با نقاشی کردن، یکی با عروسک هاش و یکی با داستان گفتن و نوشتن و یکی با علم.. راه من.. موسیقی بود. موسیقی باعث می‌شد فراموش کنم کجا هستم. موسیقی روح من بود

آروم گیتار رو در آغوش گرفتم و دستی روی سیم های مشکی و صحفه ی چوبیش کشیدم. بوی نویی میداد.. کنارش یه پیک قرمز رنگ بود.. رنگ مورد علاقم. همیشه آرزو داشتم یه روز موهامو قرمز رنگ کنم اما مامان اجازه نمیداد چون سنم زیر سن قانونی بود و فقط 14 سال داشتم..

خیلی خوشحال بودم..گیتار رو آروم و با احتیاط توی کاورش گذاشتم و زیپشو بستم. میتونستم فردا.. میتونستم فردا با خودم ببرمش مدرسه و با آلیسون تمرین کنم.. شاید حتی آهنگ های خودم رو تمرین کردم مثل سمفونی طبیعت یا سمفونی جاده ی مدرسه.. میدونم اسم های مزخرفین اما حداقل ریتم و آهنگ قشنگی میشه ازشون در آورد.

بعد ازینکه شام خوردم.. پریدم تو اتاق و درو قفل کردم. میخواستم تمرین کنم.. میخواستم آهنگ خودم رو تمرین کنم.. سمفونی طبیعت.. همونی که برای آلیسون زده بودم.. همونی که با گیتار کایل چند شب پیش زده بودم.. میخواستم همون آوای قشنگ رو تکرار کنم.. شروع کردم..