چرا ستارگان سقوط نمی کنند؟

برای همه ستارگان به جز خورشید، دلیل آن بسیار ساده است. آنها آنقدر دور هستند که حتی اگر به سمت ما می رفتند آنقدر طول می کشید که نگران نباشیم. بیایید به نمونه ای از سیریوس، یکی از نزدیک ترین ستارگان به زمین نگاه کنیم. 81.000.000.000.000 کیلومتر با ما فاصله داردند

به اصطلاح ستارگان تیرانداز در واقع شهاب هستند، یعنی اجرام آسمانی که وارد جو زمین شده و در اثر اصطکاک با هوا می سوزند. ستاره های تیرانداز با ورود به جو ما مشتعل می شوند و ردی از نور را در سراسر آسمان به جا می گذارند.

اجسام به دلیل سرعت مداری خود به خورشید "نافتادند". به عنوان مثال، زمین با سرعت متوسط تقریباً 30 کیلومتر در ثانیه به دور خورشید می چرخد. اگر کندتر بود، مدارش پایدار نبود.

ستاره های تیرانداز" با سرعت تقریباً 250.000 کیلومتر در ساعت وارد جو ما می شوند. اکثر آنها قبل از برخورد به زمین کاملاً متلاشی می شوند. معمولاً در ارتفاعات بین 90 تا 130 کیلومتری از سطح زمین به طور کامل نابود می شوند.

سِتاره یا اَختَر یک شیء آسمانی درخشان و گوی‌وار است که از پلاسما تشکیل شده و انسجام خود را توسط نیروی گرانش خود حفظ می‌کند. نزدیک‌ترین ستاره به زمین خورشید و پس از آن پروکسیما قنطورس است. ستارگانِ قابل دیدن در شب از روی زمین، به‌دلیل فاصلهٔ بسیار دورشان، به شکل نقاطی ثابت (گاهی چشمک‌زن) و روشن دیده می‌شوند.