تمام شد ؟...

آری ؟

به آنها عشق میورزیدم با تمام وجودم . دوستشان داشتم از صمیم قلب و نگاهشان میکردم آنگاه که میخندیدند اکنون هم چنان به یاد می آورم آن لحظات را ثانیه هایی که در کنارشان بودم در آغوششان میرفتم هنگامی که اشک از چشمانم سرازیر میشد

و اما ... حال! گاهی می گریم اما نه در آغوششان در تصور آغوششان نگاه شان میکنم اما نه به چشمانشان به تصور چشمانشان آری با آنها میخندم اما نه با خودشان بلکه با خاطرات شان

و در این هیاهو نمی دانم چه کنم . تا لحظه ای مغزم آرام بگیرد تا برای چند ثانیه جلوی چشمانم پرسه نزنند ! تا از درد و زخم توهم نزنم که هنوز دارمشان...

مردم ... آنها مرا دیوانه خطاب میکنند . هرچند اشتباه کار همیشگیشان است ولی من دیوانه نیستم من درحال زندگی با کسانی هستم که خود دوست دارم و انتخاب میکنم پس از آنها بخواهید درک نکردن خود را گردن من نیندازند