.
این تن زخم های عمیق تورا دید و خودش شکست، تلاش بیهوده ای از جنس امید در او جوانه زد برای دوباره زیستن، زیستنی وابسته به تو و برای تو برای کمک به تو. به چشم های من خیره شو و بگو هنگامی که زخمهایت دوا شد چرا اینگونه و به این شیوه بی رحمانه چشمانت را بستی و ندیدی، از این "من که برای تو بود و با آمدنت دوباره متولد شد؛ تو چگونه گذر کردی
بدنم زجر میکشد پوست تنم درد میکند، دست و پایم، سرم، خالی است و دلم بهم میخورد و از همه بدتر طعمی است که در دهنم نه خون است، نه مرگ است، نه تب؛ اما همه اینها با هم؛ کافی است که زبانم را تکان بدهم تا دنیا سیاه بشود؛ و از همه موجودات نفرت پیدا کنم، چه سخت است، چه تلخ است، انسان بودن.
از قشنگ‌ترين متن‌هايى كه خوندم اين نامه فرانتس كافكا به مجبوبش ملينا بود كه ميگفت: "اگر ميليون ها نفر دوستت داشتند؛ من، يكى از آن ها بودم... اگر يک نفر دوستت داشت؛ من ، او بودم... و اگر هيچكس دوستت نداشت؛ من مرده ام... "
همیشه کنار گذاشتن به معنای دوست نداشتن نیست. یه وقتایی بیخیال آدما میشی چون میبینی دارن به معنای واقعی روحت رو خسته میکنن .
تراپیسته می گفت: "آدما اونقدر که تو فکر می کنی شکننده نیستن و‌ظرفیتشون به مو بند نیست، نیازی نیست همیشه چتر نجات و منجی باشی. تمرکزتو بذار رو خودت و حال خودت، هیچ کس بدون تو نمرده و هیچ کس بدون تو نمی میره، بذار هرکس درد، تجربه بد، شکست، اون ناکامی مخصوص زندگی خودشو، خودش تجربه کنه و بزرگ شه." کاش اینارو یادمون بمونه.
کل زندگیم شنیدم که میگن کسی که خودش رو دوس نداره بقیه رو هم نمیتونه دوس داشته باشه. ولی هیچوقت قبولش نداشتم. من تو رو خیلی زودتر از خودم دوس داشتم. نگاهم بهت پر از نور بود، حتی اگه خودم رو سیاه سیاه می‌دیدم .
وقتی یکی ناراحتتون کرد و دلتون رو شکست، زود نگید عیبی نداره، چیزی نیست. نذارید شکستن دلتون واسه ادما عادی بشه؛ اون موقع دیگه چیزی ازتون نمیمونه.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
نظرات بازدیدکنندگان (2)