دریاچه سیاه | black lake

با صدای خنده دل انگیزش چشم هایم را از روی متن کتاب برداشتم و به چشمان یاقوتی‌اش* چشم دوختم. لی‌لی: تموم نشد؟ با اخمی ساختگی جواب دادم: فقط بیست دقیقه‌س که شروع کردم، انتظار داری 1956 رو تموم کنم؟ خمی به ابروی راستش داد: خب حوصلم سر رفته! جلد چرمی کتاب رو با صدا بستم و نفسم را با صدا بیرون دادم: خیلی خب. امرتون چیه مادام؟ چیکار کنیم؟ *منظور از چشمان یاقوتی چشم های سبز و زیباست نه رنگ یاقوتی

لبخندی به پهنای صورتش می‌زند. _بریم کنار دریاچه سیاه، اونجا همیشه خیلی خوش میگذره! با لبخندش جانم تازه می‌شود سرم را تکان می‌دهم و خیلی آرام "باشه" ای میگویم، از روی علف ها که در نسیم بهاری تاب میخورند بلند شدم.

با چشم هایی که از شادی برق می‌زدند به من نگاه کرد و با ذوق و شادیِ کودکانه ای دست من را میان دستان گرمش گرفت: ممنونم سِو!* در گذر چند ثانیه تمام وجودم را گرمای آرام بخشی فرا گرفت. منتظر پاسخم نمی‌ماند و با همان خنده که زیباییش را دو چندان میکرد دست مرا می‌کشد و با خود همراه می‌کند... *منظور همون سوروس هست ولی لی‌لی اسم سوروس را به صورت خلاصه بیان میکنه: سِو.

امیدوارم لذت برده باشین(: ناظر چیز بدی نداره لطفا رد نکن براش زحمت کشیدم. ناظر لطفا نصف شب یا صبح زود منتشر نکن