آیا هوش مصنوعی احساس دارد؟

هوش مصنوعی احساس دارد؟احساسات را درک میکند؟ برای پاسخ به این سوالات تا آخر همراه من باشید.

آیا ممکن است بتوانیم واقعاً با یک ربات احساس صمیمیت کنیم؟ پاسخ به این پرسش واقعاً آسان نیست. فرض کنید رباتی داشته باشید که ده سال در خانۀ شما باشد، گاه‌گاه خاطراتی از روزهای گذشته یا غم‌ها و شادی‌هایتان تعریف کند، به حرف‌هایتان گوش بدهد و در تصمیم‌گیری مشاورتان باشد. آیا او را دوست خودتان نخواهید دانست؟ گری گاتینگ می‌گوید پاسخ به این پرسش منوط به این است که بدانیم آیا ربات‌ها می‌توانند آگاهی داشته باشند یا نه؟

رباتی را تصور کنید که آهنگی را زمزمه می کند در حالی که انبوهی از پیچ ها را مرتب می کند – این احساس شادی یا رضایت نیست. فقط برنامه نویسی خود را اجرا می کند. به طور مشابه، وقتی یک ربات با همدلی به کاربر پاسخ می‌دهد، به این دلیل نیست که واقعاً اهمیت می‌دهد، بلکه از قوانین و الگوهای از پیش تعریف‌شده پیروی می‌کند

نابراین، در حالی که روبات‌ها واقعاً احساسات ندارند، می‌توانند احساسات را تقلید کنند تا تعامل با انسان‌ها را افزایش دهند. این مانند رقص مکانیکی الگوریتم‌هاست که فاقد هر گونه دنیای احساسی درونی است.

هوش مصنوعی و ماهیت غیر احساسی آن به بیان دیگر، هوش مصنوعی می‌تواند داده‌های مرتبط با احساسات را پردازش کند، اما نمی‌تواند آنها را به معنای واقعی کلمه "احساس" کند. آیا هوش مصنوعی احساس دارد؟ از دیدگاه فلسفی، احساسات مستلزم نوعی آگاهی و تجربه درونی است که در سیستم‌های مصنوعی وجود ندارد.

روبات هایی که احساسات را شبیه سازی می کنند، می توانند احساسات کاربران را دستکاری کنند. رباتی را تصور کنید که در حین اندوه به کسی آرامش می‌دهد – این همدلی واقعی نیست، اما کاربر ممکن است آن را چنین درک کند.

روبات های احساسی داده هایی را در مورد احساسات و تعاملات کاربران جمع آوری می کنند. حفاظت از این داده ها بسیار مهم است. اگر داده های احساسی به دست افراد نادرستی بیفتند، می توانند برای تبلیغات هدفمند یا اهداف دیگر مورد سوء استفاده قرار گیرند.

به طور خلاصه، در حالی که ربات‌های شبیه‌سازی عاطفی تجربه کاربر را افزایش می‌دهند، ما باید این آب‌های اخلاقی را با دقت مرور کنیم. یک رویکرد رابطه‌ای – رویکردی که به مرکزیت انسان اهمیت می‌دهد – می‌تواند توسعه و استفاده مسئولانه از ربات‌های احساسی را هدایت کند