حافظه قلب؟!

همه ما فکر می‌کنیم مغز کل پادشاهی بدن است، اما قلب هم برای خودش مغز جداگانه دارد. این "مغز کوچک قلب" توانایی‌هایی مثل یادگیری، تصمیم‌گیری و حتی یک جور یادآوری احساسی دارد که روی کل زندگی و حال ما تأثیر می‌گذارد.

در دیواره‌های قلب ما حدود ۴۰ هزار سلول عصبی (نورون) وجود دارد. این عدد آنقدر زیاد است که یک شبکه عصبی کامل و مستقل تشکیل می‌دهد. دانشمندان به این شبکه می‌گویند: سیستم عصبی ذاتی قلب

کار این شبکه عصبی چیست؟ خودش می‌داند چه کند: قلب شما لازم نیست همیشه از مغز دستور بگیرد که "تندتر بزن" یا "کندتر بزن". اگر شما یکهو بترسید یا نیاز به دویدن داشته باشید، این مغز کوچک قلب است که فوراً و بدون مکث، ضربان را تنظیم می‌کند تا بدن را نجات دهد.

فرماندهی برای مغز: شاید عجیب باشد، اما قلب سیگنال‌ها و پیام‌های بیشتری به سمت مغز می‌فرستد تا مغز به قلب! در واقع، قلب یک جورایی با مغز صحبت می‌کند. اگر ضربان قلب شما منظم و آرام باشد، مغز هم آرام می‌شود و شما بهتر تمرکز می‌کنید و تصمیم می‌گیرید. اما اگر ضربان قلب نامنظم و آشفته باشد، مغز هم به هم می‌ریزد و نمی‌تواند درست فکر کند.

یادآوری احساسات: منظور از حافظه، این نیست که قلب اسم دوستان شما را یادش بماند. بلکه یعنی قلب می‌تواند الگوهای احساسی را یاد بگیرد. مثلاً، اگر همیشه تحت استرس باشید، قلب این الگوی استرس را "ذخیره" می‌کند و به همین دلیل در مواجهه با شرایط مشابه، سریع‌تر آشفته می‌شود. بعضی محققان هم حدس می‌زنند که دلیل تغییرات روحی و شخصیتی در بعضی از دریافت‌کنندگان پیوند قلب، ممکن است به خاطر انتقال نوعی از این حافظه احساسی از فرد اهداکننده باشد.

به طور خلاصه، قلب نه تنها احساسات ما را منعکس می‌کند، بلکه در تولید و تنظیم هوش و احساسات ما هم نقش فعالی دارد.