خائن رهد از آتش دوزخ؟ هیهات.

نامه‌ای از سیریوس بلک به پیتر پتی‌گرو

پیتر نه چندان عزیز و نه چندان محترم. اگر یادت باشد؛ من و جیمز و ریموس(حالا ریموس نه چندان، زیرا خیلی کمرو بود.) همیشه مانند سه محافظ، مراقب بودیم که توسط قلدرهای هاگوارتز آسیبی نبینی. تو هم همیشه می‌گفتی:《نمی‌دونم بدون شما چیکار کنم.》

اما انگار اکنون خوب توانسته‌ای بدون ما گلیم خودت را از آب بیرون بکشی! تو، تویی که همچو پرسیوال از پشت به ما خنجر زدی و بعد، با مظلوم نمایی تمام وانمود کردی کار من بوده.

من، دم باریک؟ فکر می‌‌کردی من مانند تو، دستی که کمکم کرده را قطع می‌کنم؟ حس می‌کنم اسنیولوس راجع به تو، برای اولین بار درست می‌گفت:《تو همیشه آویزون آدمای قوی می‌شی تا مواظبت باشن، پتی گرو.》 اما من این نامه را ننوشتم تا به تو ناسزا بگویم؛ زیرا من مانند رفقای جدیدت، پست فطرت نیستم. فقط می‌خواستم به تو تلنگری بزنم؛ البته اگر کارساز باشد.

این مرگخواران، به هیچ عنوان حامیان مناسبی برایت نیستند. تو بدذاتی؛ اما بازهم نه به بدذاتی بقیه‌اشان. بنابراین، در میانشان دوام نمی‌آوری. البته که من و ریموس، هرگز تو را نخواهیم پذیرفت؛ (حداقل من نمی‌پذیرم؛ ولی ریموس شاید قبولت کند چون زیادی مهربان است.) اما دامبلدوری که پشیمانی اسنیولوس را باور کرد؛ شاید به تو هم ایمان داشته باشد.

سیریوس بلک.