به سراغ من اگر میایید

شاعر: سهراب سپهری

به سراغ من اگر می آیید، پشت هیچستانم پشت هیچستان جایی است

پشت هیچستان رگ های هوا ، پر قاصد ها ییست که خبر می آرند، از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک

روی شن ها هم نقش های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح،به سر تپهی معراج شقایق رفتم

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است تا نسیم عطشی در بن برگی بدود زنگ باران به صدا می آید

آدم اینجا تنهاست و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست

به سراغ من اگر می آیید، نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من...