تاریخچه‌ی آینه‌ها؟!

الان دیگه توی خونه‌ی همه‌ی ما، حداقل یدونه آینه پیدا میشه، اما کمتر کسی از تاریخچه‌ی آینه‌ها خبر داره. توی این پست میخوایم باهم کمی درمورد تاریخچه‌ی آینه‌ها بخونیم.

آینه، صفحه‌ای شیشه‌ای یا فلزی است که به علت صافی و بازتاب بالا، بر رویهٔ خود، تصویر اجسام را نشان می‌دهد. آینه را آیینه و آئینه هم نوشته‌اند. شخص به این علت می‌تواند خود را در آینه ببیند که آینه نوری را که بر آن می‌تابد بازمی‌گرداند. چیزهایی از قبیل فرش و دیوارهای رنگ‌شده بیشتر نوری را که بر آن‌ها می‌تابد منعکس می‌کنند؛ ولی نوری که باز می‌تابانند، پراکنده می‌شود. اما آینه‌ها نور را بدون آنکه پراکنده کنند منعکس می‌کنند. برای جلوگیری از پراکندگی نور، سطح آینه باید بسیار صاف باشد.

مطابق با بررسی‌هایی که دکتر «جی انوخ» (Jay Enoch) در سال ۲۰۰۶ میلادی انجام داده است، مردم آناتولی (ترکیه امروز)، حدود ۸۰۰۰ سال پیش، اولین آینه‌های دست‌ساز را با استفاده از شیشه‌های آتش‌فشانی (Obsidian) تولید کردند. بعدها، مردم بین‌النهرین و مصر نیز، آینه‌های ساخته شده از مس جلا داده شده را بین ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، تولید و استفاده کردند. در نهایت، ۱۰۰۰ سال بعد، مردم بومی آمریکای مرکزی و جنوبی، شروع به ساخت آینه از سنگ جلا نمودند، در حالی که چینی‌ها و هندی‌ها، آینه‌هایی از جنس برنز تولید می‌کردند.

بنا به روایت های مختلف آینه های شیشه ای ، به عنوان منشا و سر آغاز آینه های مدرن، از قرن نوزدهم میلادی سر چشمه گرفته اند. البته داستان هایی هم وجود دارند که در زمان های قبل تر هم آینه های شیشه ای وجود داشته اند به دلیل اینکه یک نویسنده رومی ملقب به «پلینی الدر» (Pliny the Elder)، در دایره‌المعارف تاریخ طبیعی خود (Natural History) به اولین استفاده ها از آینه شیشه ای با روکش نقره یا طلا در اولین قرن قبل از میلاد مسیح اشاره می کند. با این حال به نظر می رسد که این آینه ها، به صورت عمومی مورد استفاده قرار نگرفته اند و مخترع آن ها هم مشخص نیست. با تمام این مورد ها آینه های شیشه ای با روکش نقره که امروز در سرتا سر دنیا پیدا می شوند، اولین بار تقریبا 200 سال قبل در آلمان ابداع گردیده است.

در سال ۱۸۳۵ میلادی، یک شیمیدان آلمانی به نام «جوستوس ون لیبیگ» (Justus Von Liebig)، فرآیندی برای پوشاندن یک طرف صفحات شیشه‌ای با استفاده از لایه نازکی از نقره ابداع نمود. این تکنیک خلاقانه، به سرعت بهبود و مورد اقتباس دیگران قرار گرفت و عملاً امکان تولید انبوه آینه فراهم شد. یکی از نقاط عطف در مسیر توسعه آینه‌ها، اختراع آینه دو طرفه (Two-way Mirror) است. این آینه که در ابتدا آینه شفاف یا پشت ‌نما (Transparent Mirror) نیز خوانده می‌شد، با همین نام در سیستم پتنت آمریکا به ثبت رسید و نخستین «US» پتنت مرتبط با آینه‌ها را به خود اختصاص داد. درخواست مذکور، توسط «امیل بلوچ» (Emil Bloch) و در تاریخ ۲۶ سپتامبر سال ۱۹۰۲ میلادی به ثبت رسید و در نهایت در تاریخ ۱۷ فوریه سال ۱۹۰۳ میلادی، دفتر ثبت اختراعات و علائم تجاری آمریکا، گواهی ثبت اختراعی به شماره «US 720877» را به آن اختصاص داد. این اختراع آینه، مشابه با دیگر آینه‌ها با روکشی از نقره پوشانده شده که یک طرف را همانند آینه و طرف دیگر را شبیه به یک شیشه شفاف نشان می‌دهد.

باید گفت که با پیشرفت فناوری و روند روز افزون دیجیتال سازی در حوزه های مختلف مسیر توسعه آینه ها هم تحت شعاع قرار گرفته است. کلید واژه هایی از جمله آینه های هوشمند Smart Mirror و آینه های مجازی Virtual Mirror به خوبی مسیر حیکتی آینه های نسل جدید را نه تنها نه‌تنها به‌عنوان یک عنصر معماری، بلکه در نقش یک ابزار فناورانه پیشرفته نشان می‌دهد. یک مثال بسیار جالب در رابطه با کاربرد فناوری در آینه ها استفاده از آینه های ترکیب شده با واقعیت مجازی در صنعت آرایشگری است که امکان مشاهده حالت های مختلف آرایش مو را برای کاربر فراهم می سازد. مشتری با بررسی این حالات در آینه مخصوص مدل مورد نظر خود را انتخاب می کند. و این بود داستان اختراع آینه…