کوروش بزرگ که بود؟

کوروش بزرگ بنیان‌گذار و نخستین شاه شاهنشاهی هخامنشی بود که در بین سال‌های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد، بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکومت می‌کرد. 

او به ادیان و آداب و رسوم ملت‌های تحت حکومت خود احترام می‌گذاشت و به آن‌ها اجازه می‌داد آزادانه به آیین خود بپردازند. منشور کوروش یا استوانه کوروش نیز یکی از مهم‌ترین و ارزشمندترین اسناد تاریخی جهان است که به‌عنوان اولین سند مکتوب در مورد حقوق بشر شناخته می‌شود.

کوروش بزرگ در تمام دوره‌ هخامنشی نزد ایرانیان مظهر مردانگی و پهلوانی و ساده‌زيستی و سرفرازی بود و آرامگاه او را مقدس می‌دانستند. پس از دوره‌ هخامنشيان نيز به روش‌های ديگر تلاش کردند تا به او توهين و بی‌احترامی نشود.

روایت است کوروش در جنگ با قبیله‌ای به نام ماساگت‌ها (یک ایل ایرانی تبار)، به‌شدت زخمی شد و پس از سه روز تحمل درد، از دنیا رفت؛ اما «گزنفون»، مرگ بر این عقیده است که کوروش به‌صورت طبیعی به‌دلیل سن بالا و در پاسارگاد از دنیا رفته است.

کوروش بزرگ را در شهر شیراز در فاصله‌ حدود دو کیلومتری جنوب غربی مجموعه‌ پاسارگاد در دشتی به ارتفاعی حدود دو هزار متر از سطح دریا و محصور در میان کوهستان به خاک سپرده‌اند. آرامگاه او، سال ۲۰۰۴ میلادی در میراث جهانی یونسکو به‌عنوان زیر مجموعه‌ پاسارگاد ثبت شده‌ است.

""منم کوروش، شاه جهان، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه نیرومند، شاه بابل، شاه سومر و اَکَد، شاه چهار گوشه جهان.""