ناقوس را به صدا خواهم درآورد؛

وقتی‌ که تو مرا ترک گفتی؛ دیگر زندگی آن رنگ و بوی همیشگی خود را نداشت. ناراحت بودم و عصبانی، از خودم و از سرنوشت که ما را از هم جدا کرده بود.

چه باید میکردم؟ می‌توانستم بروم و تمام گل‌های دنیا را بچینم و از تمام دره‌های دنیا به پایین پرتشان کنم تا روحت را به آرامش میرساندم.

می‌توانستم هم ناقوس‌ها را به صدا درآورم؛ تا دنیا خبردار شود از درد من برای از دست دادن تو!

آری،هرچندبار که شده هم ناقوس‌ها را به صدا درمی‌آورم! تا بشنود دنیا غم من را، فریادم را؛ و آینده‌ای که شما با فدا کردن خود به ما عطا کردید..