جـادوگـ๛ـر

جادوگر ها همیشه هم بدجنس نیستند ...آنها میتوانند عاشقانه ترین رفتار ها را داشته باشند...جادو وجود دارد ،قویترین جادو وجود دارد،"عشق "...جادو وجود دارد ...

جادوگر قدم های محکمی برمیدارد.او با لبخندی سمتم می آید ،گویی تمام غم های دنیا را نادیده گرفته است. بعضی وقت ها از او میترسم ،او زیادی قدرتمند است. هر دوی ما به یک اندازه جادو داریم،ولی طوریکه او در استفاده از جادویش مسلط است،ترسناک است. آنقدر محو زیبایی لبخندش شده ام که یادم رفته مدتی جلویم ایستاده است.به چشم هایش نگاه میکنم .نگاه هایمان به یکدیگر گره میخورد..گره‌ای کور. همه چیز از همین نگاه شروع میشود.گره‌‌ای که تو را شبیه اسبی افسار گسیخته میکند... جادوگر شروع میکند . با دست هایش ،جادو کردن را شروع میکند. یکی از دست هایش را روی کمرم می‌گذارد و دیگری را برای گره بعدی آماده میکند . گره انگشتان... جادوگر افسار مرا بدست گرفته و مرا رام کرده. دستم را میگیرد و نوازش میکند آرام است. نوازشش آرام است. جادویش آرام است...

جادوگر جادویش را بیشتر میکند. مرا سمت خودش میکشد و به مکان مقدسی راهم میدهد،آغوشش... آنلحظه انگار دنیا به پایان می‌رسد و من و او دنیای جدیدی برای خود می‌سازیم ،دنیایی که فقط من و او در آن هستیم. دست ها همچنان مشغولند. همچنان جادو میکنند. همچنان دیوانـه میکنند.. دیوانـه کننده ترین نقاط ..سر و گردن است. جادوگر این را میداند. انگشت هایش را آرام روی موهایم میکشد و مرا به خلأ فکری میبرد ،دیگر به هیچ چیز جز او نمی‌توانم فکر کنم. دست هایش مغزم را جادو کرده اند. انگشت ها از روی موهایم سُر میخورند و به سمت گردن میروند و کمی قلقلک میدهد .

سرم را آرام از روی سینه اش برمی‌دارم و نگاهش میکنم. نگاه ها ... آن نگاه ها ... باز گره میخورند . نفس ها کمی تند میشوند. دقیقا همان لحظه ای که میخواهی باز افسار گسیخته شوی ،انگشت ها روی گونه می آیند. همه چیز آرام میشود . غرق میشوم و غرق میشوم و غرق میشوم.. انگشت ها به ملایم ترین حالت ممکن کار خود را انجام میدهند. دوباره نگاه ها گره میخورند و آنجاست که.. هر دو به یک چیز فکر میکنیم‌.‌. کاری که مُهری بر تمام اسناد عاشقی‌ایمان است. آنلحظه جادوگر هم افسار گسیخته میشود . صورت ها نزدیک می‌شوند. گوش ها از سکوت ،سوت میکشند. و آن گره چشمی،با قیچی لذت و عشق پاره میشود..

لـب ها روی هم می آیند و آنجاست همان برزخی که میگویند... جهانی بین مرگ و زندگانی. همه چیز آرام است..آرام و آرام و آرام.. اگر مغز نبود ،شاید بهتر بود، انلحظه ای که نفس کم آورده میشود ،مغز دستور جدایی میدهد،ولی اگر مغزی وجود نداشت،ما موقع بوسیدن ،جان میدادیم،زیبا نیست؟ ولیکن مغز،کار خودش را میکند،او عقب میکشد چون تحمل این همه احساسات را ندارد.. عقب می آیم و مغز همه چیز به به قلب می‌سپرد. چشم ها باز میشوند و خیره میشوند. اشک ، مدرک واقعی بودن احساسات.. کمی اشک ،گوشه چشم جمع میشود کمی اشک ،پایین میریزد. دست های جادوگر ناخداگاه بالا می آیند. اشک را پاک میکند و به ذره از آن ،امان ماندن نمی‌دهد. دست های او،قوی هستند. دوباره به آغوش می‌کشد. صمیمیت را بیشتر میکند. و تغییری به وجود می آید. جادوگر لب هایش را نزدیک گوشم میکند و وِردی میخواند. حرف های عاشقانه ای در گوشم زمزمه می‌کند . او را محکم‌تر بغل میکنم. در مقابل او ،کار دیگری از دستم بر نمی آید ،باخت را میپذیرم ،که در این مکان،باخت شیرین تر است. جادوگر وردش را تمام می‌کند و به آرامی لاله گوشم را نوازش میکند. سرم را بالا می آورم و یکدیگر را به لبخند های عاشقانه ای مهمان میکنیم.

کمی خسته بنظر می‌رسد.. آرام دستش را میگیرم و او را به قدم زدن سمت خانه دعوت میکنم میخندد. همیشه میخندد. خنده هایش را دوست دارم. چشمانش را دوست دارم . مو هایش را دوست دارم . همیشه چیزش برای من عاشقانه است..

با یکدیگر درباره روزمان حرف می‌زنیم و به سمت غروب خورشید میرویم در آن گم میشویم ولی صدای خنده هایمان هنوز به گوش می‌رسد...