کوچه .

بی‌‌ تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم ، همه تن چشم شدم خیره‌ به ‌دنبال تو گشتم ، شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم ، شدم آن عاشق دیوانه که بودم ! □ در نهانخانه‌یِ جانم گل یاد تو درخشید باغ صد خاطره خندید عطر صد خاطره پیچید . □ یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم ساعتی بر لب آن جوی نشستیم ‌.

تو همه رازِ جهان ریخته در چشم سیاهت من همه محو تماشای نگاهت آسمان صاف و شب آرام بخت خندان و زمان رام خوشه‌یِ ماه فرو ریخته در آب شاخه‌ها دست برآورده به مهتاب شب و صحرا و گل و سنگ همه دل داده به آواز شباهنگ .‌. □ یادم آید تو به من گفتی : « از این عشق حذر کن ! لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن آب آئینه‌یِ عشقِ گذران است تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است باش فردا ، که دلت با دگران است ! تا فراموش کنی ، چندی از این شهر سفر کن ! » □ با تو گفتم : « حذر از عشق ؟ ندانم سفر از پیشِ تو ؟ هرگز نتوانم ..

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد ، چون کبوتر لبِ بامِ تو نشستم ، تو به من سنگ زدی ، من نه رمیدم نه گسستم . » باز گفتم که : « تو صیادی و من آهویِ دشتم تا به دامِ تو در افتم ، همه‌جا گشتم و گشتم حذر از عشق ندانم سفر از پیشِ تو هرگز نتوانم ، نتوانم ‌.. ! » □ اشکی از شاخه فرو ریخت مرغِ شب ناله‌یِ تلخی زد و بگریخت ! اشک در چشم تو لرزید ، ماه بر عشق تو خندید ، یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم ، پای در دامنِ اندوه کشیدم ، نگسستم ، نرمیدم ، □ رفت در ظلمتِ غم آن شب و شب‌های دگر هم ، نه گرفتی دگر از عاشقِ آزرده خبر هم ، نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم ! بی‌تو ، اما به چه حالی من از‌ آن کوچه گذشتم !

یدون مشیری در سی ام شهریور ۱۳۰۵ در تهران خیابان ایران ( خیابان عین الدوله ) به دنیا آمد. مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. او در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و اکنون دو فرزند به نام‌های بابک و بهار از او به یادگار مانده‌ است. مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان‌ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در ۷٤‌ سالگی در تهران درگذشت.