داستان “به رنگ آسمان شب” پارت۲

دیوید جعبه های پیتزا رو روی میز گذاشت و با صدای بلند گفت : « ایوان بیا پایین پیتزا گرفتم » چند دقیقه ای گذشت اما صدایی از ایوان شنیده نشد دیوید به طبقه ی بالا رفت و در اتاق ایوان رو زد و گفت : « ایوان پیتزا گرفتم . یکی از دوستام هم دعوت کردم اسمش الکس هاپره قراره کل شب رو بیدار بمونیم بیا پایین » که صدای دوش حمام رو شنید و گفت : « زود دوش بگیر بیا .» و به طبقه ی پایین رفت . ۱۰ دقیقه بعد زنگ دره خونه اونها شنیده شد . دیوید در رو باز کرد و الکس رو دید . اون گفت : « سلام الکس ، تو خوبی . » الکس داخل شد و کوله پشتی اش را روی یکی از مبل ها گذاشت و گفت : « ممنون بابت دعوتت » دیوید در جواب گفت : « نه بابا کاری نکردم که . » الکس پرسید : « مهمون دیگه ای هم داری ؟ » دیوید گفت : « نه فقط ایوان هم خونه ام هم هست . » الکس گفت : « آها همون پسر عجیبه ؟ » دیوید گفت : « فقط رنگ چشماش متفاوته . » الکس هم در جواب گفت : « البته اینم حرفیه . »

( در عمارت ومپایر ها ) هارلی با کلافگی گفت : «حالا باید چی کار کنیم ؟ من و نادیا نمی تونیم تا آخر عمر اینجا بمونیم ؟ اعضای انجمن بزرگان کجان ؟ » نارین در جواب هارلی گفت : « اعضا در راه هستن . به دلیل وجود یک شهر در این نزدیکی با با احتیاط بیان . » در همون موقع تلفن ایوان زنگ می خوره . نادیا با ترس رفت پشت هارلی و با لحنی آمیخته به ترس گفت : « اون چیه ؟! اون چیه ؟! » ایوان در جواب گفت : « نه نه نترس این فقط گوشیمه . » هارلی پرسید : « گوشیت ؟ اون یه حیوون خونگیه ؟ » نارین به ایوان گفت : « چه انتظاری داری ؟ اونا صد سال خواب بودن . باید براشون توضیح بدی . » ایوان یکم فکر کرد و بعد گفت : « خب یک چیزیه مثل تلگراف ولی سریع تر عمل می کنه و قابل حمل هستش . » هارلی و نادیا تعجب کرده بودن و با چشمانی گرد شده به هم نگاه می کردن که الکسا جلو اومد و گفت : « اگر مادرتون یک جادوگر بوده یعنی یکم جادو هنوز در وجود شما هست . ولی نمی دونم کودوم یکی تون . » و بعد جلو اومد و دست نادیا رو گرفت و گفت : « اوه یکم جادو هنوز در وجودت هست ، ولی احتیاج به تمرین داری تا بتونی قدرتت رو بیشتر کنی . » هارلی جلو اومد و دست نادیا رو از دست الکسا بیرون کشید و گفت : « نه نادیا یک ومپایره و نمی خواد یک جادوگر باشه . »

( در خانه ی دیوید ) دیوید چند بار ایوان رو صدا زد ولی جوابی شنیده نشد . تقریبا نیم ساعت گذشته بود ، باید تا الان پایین می اومد . دیوید که نگران ایوان شده بود به طبقه بالا رفت و در اتاقش رو باز کرد ولی خبری از ایوان نبود ! ایوان دوش رو باز گذاشته بود و از خونه بیرون رفته بود ! دیوید که عصبانی شده بود سعی کرد تا با ایوان تماس بگیره ولی گوشی ایوان خاموش بود . اون که خیلی نگران بود به طبقه پایین رفت . الکس رو مبل نشسته بود و داشت فیلم نگاه می کرد که دیوید با حالت پریشان گفت : « الکس بلند شو ، باید بریم پیش پلیس . ایوان خونه نیتس و تلفنش هم خاموشه . » الکس خنده کوچکی کرد و بعد گفت : « چرا شبیه مامان ها شدی ؟ حتما کاری برای پیش اومده و گوشیش هم شارژ نداشته . » ( در عمارت ومپایر ها ) نارین نگاهی به ساعت گوشیش کرد و بعد گفت : « الان هاست که اعضای انجمن بیان اینجا . شما خانوم جادوگر اسمتون رو یادم رفته . بهتره زود تر برید ، آخه انجمن زیاد علاقه ای به دیدن یک جادوگر ندارن . » الکسا کمی ناراحت شد و بعد گفت : « آره باید زود تر می رفتم چون بقیه ممکنه نگرانم بشن . و تو نادیا اگر خواستی بیا به قسمت شمال جنگل و بگو که با الکسا کار داری تا با هم تمرین کنیم . » هارلی با عصبانیت در جواب الکسا گفت : « نه اون تمایلی نداره »

الکسا از عمارت بیرون رفت و با عجله به سمت جنگل دوید . ۱۴ دقیقه کامل را داشت می دوید و دیگر طاقت راه رفتن نداشت ، او با صدای بلند گفت : « جسیکا اعظم جسیکا اعظم » یکی از جادوگران که جانی کنت نام داشت از پشت درخت بیرون آمد و به الکسا گفت : « آروم باش . امشب ماه کامله ، نمی خوای که باعث خشم گرگینه ها بشی ؟ » الکسا دستش را از درختی گرفت تا روی زمین نیوفتد و چند باری سرفه کرد و بعد گفت : « ببخشید ، خبر مهمی داشتم . » جسیکا لارنس که حکم رئیس جادوگران را داشت گفت : « بگو الکسا ، چی شده ؟ » الکسا در جواب گفت : « پیشگویی ها درست بود . امشب ماه قرمزه و دختران لرد سیاه بعد از صد سال بیدار شدن . » الکسا کمی سرفه کرد و بعد ادامه داد : « همش درست بود ، دختری جادوگر که از جنگل فرار کرد و ه...م...س...ر یک انسان شد . و بعد اون انسان تبدیل به ومپایر شد . اون ومپایر لرد سیاه بود و حالا دخترانش بعد از صد سال بیدار شدن . یکی از اون دخترا هنوز کمی قدرت در وجودش داره . » جسیکا اعظم دست و پایش را گم کرده بود ، او همسر لرد سیاه را می شناخت اون دختری که از جنگل فرار کرد دختر خاله جسیکا اعظم بود . جسیکا اعظم که اشک داخل چشمانش جمع شده بود از الکسا پرسید : « آنا ؟! دختران آنا ؟! »