داستان " به رنگ آسمان شب" پارت ۳

شب هایی با ماه کامل کابوسی برای تمام جادوگران بود . سایه سیاه و بزرگ گرگینه ها لرزه به اندام جادوگران می انداخت . دلیل زنده ماندن جادوگران صبر و سکوت آنها بود ، سایه ترس گرگینه ها در شب هایی با ماه کامل جنگل را فرا می گرفت و مانع خروج جادوگران از کلبه های خود در دهکده های کوچک خود می شد . جسیکا اعظم که محافظ تمام جادوگران بود با سر دسته گله جادوگران احدی بسته بود تا از مردمانش محافظت کند و از دست گرگینه ها در امان بودند ، ولی یک گرگینه یاغی در جنگل به دور از گله زندگی می کرد . دختری که حتی مادر و پدر خود را هم ک،،،،ش،،،،ت،،،،ه بود . او کامل تبدیل به گرگینه نمی شد ولی خوی گرگ ها هر روز و هر شب در وجود او پدیدار می شد و اشتهای کاذب او برای گوشت قرمز چند برابر یک انسان می شد . هیچ کس حتی جرعت نزدیک شدن به محوطه زندگی او را نداشت . می گفتند تنها یک نفر توانسته بود از دست او جان سالم به در ببرد ، یک جادوگر ، جانی کنت آن مرد خوش اقبال بود که توانسته بود در چشم های سبز زمردی آن دختر خیره شده ولی جان سالم به در ببرد.

جسیکا ی اعظم کنار تخته سنگی بزرگ وسط دهکده ایستاده بود و به کمک جانی کنت و جنا جونیور مشغول ساخت هرم محافظتی بزرگی بر سر تا سر دهکده کوچک خود بودند تا از دست کاترین جونز همان دختر نیمه گرگینه در امان باشند . جسیکا اعظم عصا بزرگ خود را به زمین زد و زیر لب وردی خواند ، جانی کنت و جنا جونیور هم آن ورد را زیر لب می خواندن و این کار آنها باعث ایجاد صد ها ستاره کوچک آبی رنگ می شد که به سمت آسمان می رفتند و به کمک نوری که از خود ساطع می کردند به هم وصل می شدند و باعث ایجاد یک هرم درخشان زیبا و محیطی امن برای زیستن می ساختند . جسیکا لارنس نیمی از جادو وجودش را برای ساخت هرم به کار می بردبا رنگ و رویی زرد بر وی زمین افتاد . جنا بازوی نحیف و لاغر زن را گرفت و به او کمک کرد تا بلند شود . آن زن سن درختان کهن جنگل را داشت ولی چهره ای زیبا و جوان مانند ماه ، به همان اندازه درخشان و پر نور . زن برخاست و بر روی تخته سنگ نشست ، چشمان او خسته تر از هر شب بودند و آمیخته به غم.

(در عمارت ومپایر ها) شنل رئیس انجمن بزرگان به زیبایی در آسمان شب تکان می خورد. سبیل های سیاه او که به سمت با لا فرد خورده بودند جلوه زیبایی به صورتش می دادند. چشمانش سیاه و درخشنده بودند و سرد. دخترکی در سمراست او ایستاده بود. بانویی دورگه، نیمه جادوگر و نیمه ومپایر، دختری با گذشته سخت به نام دایانا بنت. دختری که گذشته سختش از او دختری پر افتخار و البته مغرور ساخته بود. رئیس انجمن دستش را تکان داد و در قدیمی را باز کرد. ابهت زیبا او و لبخند دلنشینش او را مردی محبوب ساخته بود. مرد با قدم های آرام به طبقه بالا میرود و با دیدن بانوان جوان تعزیم کوچکی می کند و لبخندش بیشتر می شود و می گوید:« بانو هارلی ! بانو نادیا ! به شما تبریک می گم» بعد مرد رو به ایوان و نارین می کند ومی گوید:« اوه دوشیزه جانسون شما هم اومدید ؟ از دیدنتون خوشحالم.» او رو به ایوان می کند و ابرو های در هم کشیده می پرسد:« و شما آقای جوان، شما کی هستید؟!» ایوان آب دهانش را قورت می دهد و می گوید:« ایوان وایز هستم آقا، امشب مادرم رو دیدم اون به من می گفت که باید به اینجا بیام.» مرد لبخندی به چهره ی پسرم می زند و می گوید:« خب آقای وایز کار شما تمام شد. می تونید برید.» او دستش را روی شانه ی نارین و دست دیگرش را روی شانه ی دایانا. او به چهره ی نادیا و هارلی لبخندی می زند و می گویدخندی می زند و می گوید:« بانوان جوان شما باید با شرایط سازگار بشید، دوشیزه نارین جانسون و دوشیزه دایانا بنت به شما کمک می کنند.» در این حال ایوان آرام از عمارت خارج می‌شود. چه تلخ است اینکه از گذشتگانت با خبر باشی ولی نتوانی راجب آنها تحقیق کنی.

ایوان چراغ قوه اش را روشن کرده و وارد جنگل می شود. صدای هو هو ی جغد ها و مه جنگل باعث خالی شدن ته دل ایوان می شود. او آرام آرام سرعتش را بیشتر می کند و با تمام وجودش می دود اما ناگهان پایش به سنگی گیر کرده و زمین می خورد . در همان موقع دست پشمالویی را روی بازویش حس می کند و به سمت آن شخص بر می گردد اما گرگی بزرگ را می بیند که روی دو پای خود ایستاده . ایوان عقب عقب می رود و با چشمانی گرد شده از ترس می گوید : « تو دیگه کی هستی ؟! » اون موجود نشانه به گردن آویزی می کند که به گردنش آویزان است . ایوان به گردن آویز نگاهی می اندازد و متوجه حرف « K » روی آن می شود . موجود دست ایوان را گرفت و او را بلند می کند ، سپس به در دل جنگل محو می شود . ایوان سراسیمه بلند می شود و به سمت شهر می دود . بعد از ۱۶ دقیقه دویدن می رسد به شهر و با خستگی به خانه اش باز می‌گردد. در را باز می‌کند و با دیوید رو به رد می‌شود، با عصبانیت به او میگوید:《کجا بودی؟》. ایوان پاسخ می‌دهد:《 بیرون بودم ، کاری برام پیش اومد》 دیوید گفت:《 اون وقت آب حموم باز گزاشتی؟》 ایوان پاسخ داد:《یادم رفت ببندمش》 دیوید با عصبانیت گفت:《 مگه نمیدونستی امشب الکس میاد خونه؟ باید بدون خبر دادن به من یه دفعه از خونه بری؟ اصلا میدونی چیه، الکس راست میگه تو عجیبی!》 و به اتاقش رفت.