گمشده part 1

با آلارم ساعت از خواب پرید و با کلافگی دست رو صورتش کشید . صدای آلارم ساعت بد ترین و نفرت انگیز ترین صدای عمرش شده بود . همیشه وقت کمی برای خواب داشت زیرا هر روز که بیدار میشد تا عصر دانشگاه بود و باید هم دانشگاهی های قلدرش را تحمل می‌کرد و بقیه روز را تا پاسی از شب در جاهای مختلف کار می‌کرد تا خرج دانشگاهش را تامین کند . گاهی در سوپر مارکت کار می‌کرد، گاهی در کتابفروشی و گاهی در کافه ها میز ها را تمیز می‌کرد و سفارش مشتری های بد خلق را تحویل میداد . اما او در اوج خستگی هایش هنوز امید داشت و تمام شب را بیدار می‌ماند تا درس های عقب مانده اش را بخواند ‌. گاهی هم تختی های خوابگاه از دستش عصبی می‌شدند چون او عادت داشت همه چیز را با صدای بلند بخواند . برای همین یا در زیر پتو و با نور چراغ قوه درس هایش را می‌خواند یا در سرمای راهرو .

نایون ! اسم این دختر نایون است . او وقت کافی برای رسیدن به خودش ندارد و همیشه موهای مشکی بلندش پریشان است اما در عین حال همیشه زیباست و میدرخشد . آن روز هم مثل همیشه در حالی که فقط ۲ ساعت خوابیده بود به زور بیدار شد . سوهی تنها هم تختی مهربانش چشمانش را مالید و گفت : + میشه یکم صدای آلارمت رو کم کنی ؟ حوصله غر غر سوجین رو ندارم اول صبحی . خودت که عادتش رو میدونی وقتی از خواب بیدارش کنی مثل خرسی میشه که از خواب زمستونی بیدارش کردی ! بعد هم هر دو جلوی دهنشان را گرفتند که صدای خنده شان نیاید . سوهی گفت : زود باش برو دیرت میشه . امیدوارم امروز هم از پس اون قلدر های عوضی بربیای . _ اهمیتی بهشون نمیدم فقط مثل یه تیکه آشغالن _همین درسته . موفق باشی نایون با عجله آماده شد و کتاب هایش را با عجله داخل کیفش کرد . وقت برای صبحانه خوردن نداشت پس فقط یک بسته بیسکویت کوچک داخل کیفش گذاشت تا در راه بخورد . او همیشه باید صرفه‌جویی می‌کرد برای همین با اتوبوس به دانشگاه می‌رفت. بعد از ده دقیقه منتظر ماندن در ایستگاه اتوبوس آمد و نایون سوار اتوبوس شد . در طول راه هندزفری اش را در گوشش گذاشته بود و به آهنگ ملایمی گوش میداد و سعی می‌کرد ذهن آشفته اش را خالی کند.

این پارت رو کم گذاشتم چون نمیدونم حمایت میشه یا نه . پارت های بعد بیشتره 💕

اگه خوشت اومد ممنون میشم لایک کنی و کامنت بزاری 🫶