کالجیوم ۲ ( پارت ۲ )

تامارا گفت : اممم ، کال . نمی خواهم ناراحتت کنم ولی باید بدانی که خانواده ام هیچ وقت ازت خوششان نمی آمد و فقط به خاطر جایگاه به تو کمی اهمیت می‌دهند. کال گفت : بله ! بله تامارا میدانم .[ با صدای نسبتا بلندی این را می گوید .] کال ادامه می دهد : ببین تامارا من فقط جواب کل را می‌خواهم بدانم. تامارا گفت : مادر و پدرم فعلا نمیگذارند با هم باشیم . می گویند باید درس بخوانم ، تو هم همینطور . و بعد اگر نمره های خوبی داشته باشیم تا پایان دانشگاه ، می گذارند با هم باشیم.

کال بلند شد و در کمدش را بست و گفت : که اینطور . و نفس عمیقی کشید و دوباره روی تخت نشست . پایش احساس کرد کمی گز گز می کند. سکوتی بر اتاق برای چند دقيقه حاکم شد و کال به پایش چشم دوخته بود . تامارا گفت : اوه خدای من ! پایت ، درد می‌کند؟ تعجبی ندارد یک روز پیش بدترین هرج و مرج زده را از بین بردی . کال گفت : من خوبم تامارا . حداقل الان خوبم.

تامارا لبخندی زد و بلند شد و در اتاق را باز کرد و وقتی خواست برود ، کال چیزی بر زبانش جاری شد و با صدای بسیار آرامی گفت : تامارا ! تامارا نگاهی به کال کرد . کال با اندکی درنگ گفت : میدانی که از عهده اش بر می‌ آیم ؟ تامارا لبخند زد و گفت : می دانم کال . مطمئنم .

و با گیس بافته اش از اتاق خارج شد. کال سری تکان داد و به سرعت چمدانش را بست. حالا دیگر وقت رفتن بود . میری را از روی میز برداشت و در اتاق را باز کرد . سرش را برگرداند و دوباره اتاق را از نظر گذراند. دلش برای آنجا تنگ می‌شد. وقتی از پله ها پایین می رفت همه ناگهان به او خیره شدند . آلاستر رو کرد به کال و گفت : پسرم انگار همین دیروز بود که بهت گفتم در برابر این مدرسه مقاومت کنی . کال خنده ای سر داد. استاد روفوس با نگاهی جدی مثل همیشه کال را ورانداز کرد و در ادامه صحبت آلاستر گفت : و منم مانع این رویداد شدم.

کال لنگ زنان بالاخره به پایین پله ها رسید. خداروشکر کسی به غیر از تامارا متوجه پا دردش نشده بود . چمدانش را بر زمین گذاشت و خودش را در بغل روفوس انداخت . روفوس در گوش کال گفت : اینجا نه جایش است و نه وقتش است . کال سرش را تکان داد و از بغل کردن روفوس پشیمان شد . رفت سراغ همه و با همه دست داد . وقتی نوبت به تامارا رسید ، سلیا جلوی تامارا درآمد و رو کرد به کال و گفت : کال من خیلی متاسفم. خواستم بدانم ما با هم دوستیم ؟ کال هم گفت : ما همیشه دوست بودیم و باقی خواهیم ماند . حالا هم اجازه دهی ، کار دارم . و سلیا هم با ناراحتی از جمع آنها دور شد .

تامارا با جاسپر داشت خداحافظی می کرد و کال هم به آنها پیوست . جاسپر گفت : من و گواندا باید بریم کلی ماجراجویی کنیم . کال گفت : پس ما هم بعدا بهتون مي پیوندیم. و به تامارا نگاه کرد . ناگهان تامارا گفت : اوه نه ! کال یادم رفت بگم . سر آن جریان دیگر قرار شده برای اینکه مادر و پدرم با تو آشنا تر شوند ، بیای خانه ی ما . منم گفتم : چه عالی ! آرون را دیدم که با سلیا در حال گفت و گو کردن است . رفتارهایش عجیب شده بود . او با کسانی که از آنها خوشش نمی آمد ، دوست شده بود . با او هم خداحافظی کردم و وقت رفتن بود.

ناگه استاد روفوس گفت : کال باید با تو صحبت کنم ، تنهایی. منم سری تکان دادم و گفتم : حتما استاد، خوشحال میشوم با شما صحبت کنم . [ ادامه در پارت ۳ ]